Bilseydim…
Hayatın ne kadar kırılgan olduğunu…
AŞKI
Aşk her şeyin başlangıcı ve sonuydu.
Hayatın temeliydi, tavanıydı ve ikisinin arasındaki havaydı.
“Ey gül-i naçize, ismini bilseydim mahzun dilimi isminle mesrur eylerdim.
Huzurla ölüyorum, çünkü ölümümü hissetmeyeceğini biliyorum. Bilseydim ki ölümüm canını yakacak, o zaman ölemezdim bile.
Ne seni görseydim ne de sevseydim
Gönlümü vermezdim böyle bilseydim
Ne bir gün güldürdün ne sevindirdin
Seni sevmektense keşke ölseydim
Peki bulmak istediğin bu bilinmeyen ada neyin nesi?
Bunun cevabını bilseydim ada zaten bilinmeyen olmaktan çıkardı.
Ah! Bunun nasıl bir şey olduğunu, nasıl ölündüğünü bilseydim keşke! Ama korkunç bir şey, bilemiyorum. Onun adı bile ürkütücü ve bugüne değin o sözcüğü nasıl bu kadar rahatlıkla yazıp ağzıma almışım, anlayamıyorum.
Sayfa 210Kitabı okudu
Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum.
Bilseydim, bu mutluluğu koruyabilir,
her şey de bambaşka gelişebilir miydi?
Evet, bunun hayatımın en mutlu anı olduğunu anlayabilseydim,
asla kaçırmazdım o mutluluğu.
Bilirsin ki, bana zevk, tenhalık ve kendimle kalmaktır. Keşke bu dünyada ne bir kimseyi bilseydim, ne de bir kimse beni bilseydi
