Aliya İzzetbegoviç'in Türklere Yazdığı Mektup
"Merhaba efendim, ben Aliya. Aliya İzzetbegoviç. Bosna-Hersek'in cumhurbaşkanıyım. Sizi Devlet-i Aliyye'nin en güzel şehirlerinden birinden, Bosna Sarayı'ndan, sizin daha sık kullandığınız haliyle Saraybosna'dan selamlıyorum. Bu kısacık sohbetimizde, parçası olduğumuz Avrupa'dan, Avrupa'nın ve Batı'nın
Geçmiş yalnızca değiştirilmekle kalmamış, resmen yok edilmiş..
Ara sıra herkes yalnız kalabileceği bir yer olsun isterdi.
Son, başlangıçta gizliydi.
Biz ölüyüz. Bizim biricik gerçek yaşamımız gelecekte. O da, bir avuç toprak ve kemik parçaları olarak.
Derler ki zaman her şeyi iyi edermiş,
Zamanla her şey unutulur gidermiş
Bir de bana sor, o gözyaşları ve kahkahalar,
Bugün halâ canımı yakar, yüreğimi dağlar!
Ama yine de bilemezsin tabii; insanlar o kadar ikiyüzlüdür ki.
Bazı şeyler geri gelmiyordu, insan bir daha geriye dönemiyordu. İnsanın içinde bir şeyler ölüyor, yanıp kül oluyordu.
Hep söylerim, asla içinde tutmayacaksın.
Araya sıkıştırılan şiirlerin hastasıyız
Beyhude bir hayaldi,
Nisan güneşi gibi geldi geçti,
Bir bakış, bir söz aklımı çeldi,
Gönlümü çaldı, çekti gitti.
"Bazı şeyler geri gelmiyordu, insan bir daha geriye dönemiyordu. İnsanın içinde bir şeyler ölüyor, yanıp kül oluyordu."
Sayfa 327Kitabı okudu
"Hayatında ilk kez, bir şeyi gizli tutmak istiyorsan onu kendinden de gizlemen gerektiğini anlıyordu. Gizlediğin şeyin orada olduğunu bilmeli, ama gerekmedikçe adını koymamalı, belirli bir biçime bürünüp bilincine yansımasına asla izin vermemeliydin."
Sayfa 317Kitabı okudu
İnsan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu belki de.
Biz düşmanlarımızı yok etmek için uğraşmayız, onları değiştiririz. Bilmem anlatabiliyor muyum ?