İnsan nasıl, birinin oturduğu meskenden ve yaşadığı semtten onun tabiatı ve mizacı üzerine bir tasavvura varırsa, ben de Hayvanat Bahçesi’nin hayvanlarına o açıdan yaklaşıyordum. Arka planlarında sfenkslerle piramitlerin birer sıra asker gibi dizildiği devekuşlarından, pagodasında bir büyücü rahip gibi hükmünü süren ve hizmetine durduğu iblisle
Sayfa 47
Bir sırrı bütün gün kendime saklamışım: son geceki rüyayı. Bu rüyada bir hortlak görmüştüm. Hortlağın bir şeylerle uğraştığı yer hiç de kolay kolay tasvir edebileceğim gibi değildi. Gene de, benim tanıdığım, ne var ki ulaşamadığım bir yerle benzerliği vardı. Annemin, babamın yattığı odaydı burası; rengi atmış, mor, arkasında annemin sabahlıklarının asılı olduğu bir kadife perdenin örttüğü bir köşe. Perdenin arkasındaki karanlık, sonu bulunur gibi değildi: Bu köşe, annemin çamaşır dolabı biçiminde önümde açılan o aydınlık cennetin şöhreti kötüye çıkmış karşı kutbuydu…
Sayfa 72
.. Merak, Mavisakal’ın karısı gibi, bu rüyanın odacığına giriyordu. Ve daha konuşurken dehşetle farkına varıyordum: O rüyayı asla ele vermemeliydim.
Sayfa 72
" Girip çıktığım bütün yüksek tabaka evleri arasında, bir dünya vatandaşına ait tek ev burasıydı."
Sayfa 104Kitabı okudu
" Belki, unutulmuşu o kadar ağır ve vaatkâr kılan şey, artık erişemediğimiz, kaybolup gitmiş alışkanlıkların izinden başka bir şey değildir. Belki bizim köhne yapımızdan kalan toz zerreleriyle karışmasıdır, unutulmuşun öylece sürüp gidişinin sırrı."
Sayfa 61Kitabı okudu
" Herkesin, bir dileğini yerine getirecek olan perisi vardır. Ne ki, pek az kimse tuttuğu dileği hatırlayabilir; bu yüzden, pek az insan daha sonraları kendi hayatında o dileğin gerçekleştiğini fark eder. "
Sayfa 32Kitabı okudu