Her defasında ertelediğim kitabı nihayet okumuş bulunmaktayım:).O geç kalınmışlık hissini saklayamam doğrusu.Daha önce okumam gerekirdi belki bilemiyorum ama bildiğim bir şey varsa o da hangi zaman diliminde okursam okuyayım aynı duyguları hissedecek oluşum.
Meryem'i, Leyla'yı, parçalanmış aileleri,
arkadaşlıkları ve arkada bırakmak zorunda kalınan aşkları..
Ahh,Meryem co!...
"Gayri meşru başlamış bir hayat, meşru bir biçimde noktalanıyordu."Meryem'in 40 küsur yıllık yaşamının özeti...
Yaptığı onca fedakarlık görünmeyecekti belkide. Görünen tek şey onun bir 'Harami' oluşuydu. Ama o bundan çok fazlasıydı. Bebeklerini kaybetmiş ama annelik duygusunu ve beraberinde getirdiği merhamet duygusunu asla yitirmeyen bir anne.. Bir kadın. Bir kahraman.
Leyla...
Güzelliğinin,hayatının gidişatını değiştireceğini bilmeyen Leyla...
Annesine kırgın ama onu çok seven, babi'yi kahraman olarak gören ve hayatının aşkı Tarık...
Raşit'e değinip kelime israfı yapmak istemiyorum.
Hayatı başkalarına yaşanmaz kılan -cinsiyet fark etmeksizin-kim varsa hepsinin canı cehenneme.
Bunun beraberinde yine ve yine savaşın o soğuk yüzüne,katlanılmazlığına,maddi ve manevi zararına öyle güzel değinmişki yazar,okuduğumuz her cümlede iliklerinize işleyip şakaklarınızı zonklatıyor..
Erteleyenler varsa mutlaka bir şans vermeli,ki Khaled Hosseini 1000 sayfalık bir kitap yazsa bile bir çırpıda okunur. Akıcılığı ve edebi yönü takdir'e şayan..Keyifli okumalar... Kalbimin ve aklımın bir yerinde hep kalacaksın Meryem co!. Bir harami olarak değil,bir kahraman ve ,her şeyden önce,bir İnsan olarak...
