1000 adet turnasıyla beraber gömülebilmesi için, kalan 356 turna da sınıf arkadaşları tarafından katlandı
.
Sayfa 77Kitabı okudu
Daha fazlasını duymak istemiyordu. Tabii ki lösemi değildi. Niye olsundu ki? Atom bombası patladığında burnu bile kanamamıştı...
❝Yarın... Yarınlar, Sadako'ya öylesine uzak geliyordu ki...❞
''Japon inanışına göre, eğer bin turna kuşu katlarsanız, dileğiniz gerçek olur.''
Sınıf arkadaşları, üç yüz elli altı tane daha yaparak turnaları bine tamamladılar ve onları Sadako ile birlikte gömdüler. Böylelikle arkadaşlarının isteği, bir şekilde yerine gelmiş oldu. Sadako insanların kalbinde çok daha uzun süre yaşayacak.
Tavanda asılı duran turna kuşu sürüsüne baktı. Sadako onları seyrederken, kuşlar, sonbaharın hafif rüzgârıyla hışırdayarak sallandılar. Sanki canlıydılar da açık pencereden uçup gideceklerdi. Ne kadar güzel ve özgürdüler! Sadako içini çekti ve gözlerini kapattı.
“Yarın...” diyebildi. Oysa yarın, o kadar uzak görünüyordu ki...
Fakat bu güzel gün her şeye, çektiği acıya bile değerdi.
“Göreceksin iyileşeceğim ve bir gün rüzgâr gibi koşacağım,” dedi.
Sadako, herkesi üzüyorum, diye düşündü ve eskisi gibi olmayı diledi.
Sadako buna inanmak için kendisini çok zorladı. Kuşları özenle katlamaya devam etti ve aynı istekte bulundu.
O nedenle iyileşeceğine dair umudunu hiçbir zaman yitirmedi.
Sadako odada yalnız kalınca başını yastığa gömdü ve uzun uzun ağladı. Kendisini hiç bu kadar yalnız, mutsuz ve çaresiz hissetmemişti.
Sadako, kuşların gökyüzünün özgürlüğüne uçan ölülerin ruhları gibi göründüklerini düşündü.