Kutlu nebiden asırlar sonra bugün O'na iman etmiş gönüller, közünden yeniden tutuşturmali merhameti. Şefkat mührü vurmalı yaşadığı yerlere, rahmet izleri bırakmalı ardında. Besmeleyle doğmali , besmeleyle yaşamali , besmeleyle veda etmeli hayata.
Ya rabbi! Senden uzak düştükçe yabancılaştık kendimize. Bilemedik ve kendi değerimizi, ne birbirimizin kıymetini. Beceremedik Hz insan olmayı. İnsanlıktan sınıfta kalıyor insanlık
وَسَارِعُٓوا اِلٰى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمٰوَاتُ وَالْاَرْضُۙ اُعِدَّتْ لِلْمُتَّق۪ينَۙ
اَلَّذ۪ينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّٓاءِ وَالضَّرَّٓاءِ وَالْكَاظِم۪ينَ الْغَيْظَ وَالْعَاف۪ينَ عَنِ النَّاسِۜ وَاللّٰهُ يُحِبُّ الْمُحْسِن۪ينَۚ
Rabbinizin bağışlamasına ve genişliği göklerle yer kadar olup takvâ sahipleri için hazırlanmış bulunan CENNETE birbirinizle yarışırcasına KOŞUŞUN.
O takvâ sahipleri,
•bollukta da darlıkta da Allah yolunda harcar,
•öfkelerini yutar
ve
•insanların kusurlarını affederler.
Allah da böyle iyilik ve ihsân sahiplerini sever.
Al-i İmran ,133-134