Seni seviyorum kaldırımlarda yürürken bakışların istemediğim haram nazarlara değmesin diye gözlerini kaldırım taşları ile arkadaş kılmanı seviyorum. Uykunun en tatlı yerinde aniden gönlüne düşüp uykularının kaçmasını, bana bir adım daha yaklaşabilmek için seccadeni serip akıttığın gözyaşlarını, yerde, gökte baktığın her yerde beni bulmanı, benden başka her şeyi malayani sayıp, her anında beni hatırlamanı seviyorum. Benimle saatlerce muhabbet etmeni, muhabbet ederken ki o masumiyetini, içtenliğini seviyorum. Havalar soğuduğunda "üzerini sıkı giyin hastalanırsın" diye beni düşünmeni ilerde kapıyı çaldığımda senin açma ihtimalini hayal ettikçe miğdemde oluşan o sancıyı seviyorum. Tüm bunları seninle yaşamayı, evet en çok da bunu seviyorum. Sevdanın en güzel tonuymuş, sevdiğini Rabb'in için sevebilmek.. seninle bu hikâyemizin 50 - 60 yıl değil sonsuz bir hayatta da devam edeceğine dair umut besleyebilmek..
Siz hiç, bir insanın kurşuna dizilmesini gördünüz mü? Elbette ki hayır, öyle infazlarda ancak davetliler hazır bulunur, bunlar da önceden seçilmiş kimselerdir. Sizler hep basılı resimlerdekilerden, kitaplardakinden ötesini bilmezsiniz. Gözbağı, bir direk ve uzakta askerler. . . Hepsi bu kadar değil işte ! Kurşuna dizme müfrezesinin mahkumdan ancak bir buçuk metre ötede durduğunu bilir misiniz? Bilir misiniz ki mahkum ileriye iki adım atacak olsa tüfekler göğsüne dayanacaktır !
Bilir misiniz ki bu kısa mesafeden ateş edenler atışlarını kalb bölgesine çevirirler, ve hepsi birden koca koca kurşunlariyle oraya ateş edince insanın, yumruğunu içine sokabileceği bir delik açılır? Hayır, bilemezsiniz, çünkü bunlar kimsenin sözünü etmediği küçük ayrıntılardır. İnsanların uykuları vebalıların hayatından daha kutsaldır. Bu mert insanların uykularına engel olmamalı!
