Öncelikle mücadelenle gurur duyuyorum Afife Jale. Seni iyi ki tanıdım. Şimdiye kadar ismini duyduğumda aklıma gelen ilk -belki de tek- cümle; "İlk müslüman kadın tiyatrocumuz" idi. Fakat bu unvanı almak, hak etmek için yaşadığı zorluklardan haberim yoktu. Hayatı ve hayalleri kısıtlanmış, belli gerekçelerle birçok haksızlıklara uğramış, çaresiz bırakılmış bir kadının hikâyesi bu. Her ne kadar Afife istediği hayatı istediği gibi yaşayamasa da, hak ettiği değeri hiçbir zaman göremese de; bu hikâye bizler için mutsuz son gibi görünse de, onun yaşamı ve mücadelesi ben de dahil birçok kadına ilham olacak eminim.
Son olarak, kitapta Mustafa Kemal ile ilgili ayrıntıları ve onun tüm bu olaylara karşı duruşunu okudukça, bir kez daha saygı ve minnet duydum. Biz kadınlar olarak hayallerimizi özgürce yaşayabiliyorsak, kimseden korkmuyorsak ve en önemlisi insan gibi yaşayabiliyorsak bu onun sayesinde.
Bir Afife Jale gecti bu dünyadan, kıymeti çok geç anlaşılan!
İlk Müslüman kadın tiyatro oyuncusu deriz ama bu ünvana sahip olmak için ödenen bedellerden bihaberizdir çoğu zaman. Tek istediği sanatını icra etmek olan bir kadının üstüne bu kadar gidilmesi gerçekten ürkütücü. Heyecanla başladığı meslek hayatında ilk önce babası tarafından terk edilmiş daha sonraları ise polisten baskınlardan kurtulamamış güzel sanatçı. Bu sıkıntıların içinde bir de başına hançer misali saplanan ağrıyla baş etmek zorunda kalmış, edemeyince de çaresizlikten mesleğini kötüye kullanmaktan gocunmayan bir doktor tarafından morfin batağına saplanmış Afife Jale. Sonrasında ise kurtulması mümkün olmamış ve herşeyini yitirmiş. O kadar dokunaklı bir hayat hikayesi okudum ki hala etkisindeyim. Karşılaştığı zorluklara mı, Ziya ile yaşayamadığı mutluluğa mı, biricik eşi Selahattin Pınar'dan ayrılmak mecburiyetinde kalmasına mı yoksa uğradığı vefasızlığa mı daha çok üzüldüm bilmiyorum. Gerçekten de cefasını o çekmiş, sefasını ise başkaları sürmüş. Yıllar sonra ne kadar hakkını vermeye çalışsak da oldukça geç kalınmış bir vefa bu. Keşke hayattayken kıymeti bilinseydi, onu sahneye itenler böylesine çabuk hafızalarından silmeselerdi. Biyografi okumayı pek sevmesem de yazarın dili o kadar akıcı ki sayfaları ne zaman çevirdiğinizi anlamıyorsunuz. Çok severek okuduğum bir kitap oldu benim için. Ayrıca, özellikle de bağımlılık konusunda ibret verici bir eserdi. Kesinlikle tavsiye ettiğim kitaplar arasında yerini aldı.
