Sancılı bir akşam üstüydü, sıkışan ruhuma dar geliyordu dünya. Acemi terzi çırağı gibi tadilata başlamıştım bir kere, kenarından köşesinden kesip, biçip adam ederim sanıyordum, öyle de oldu. Ufak tefek detayları görmezsek, sonunda toz bezi de olsa büyük bir kısmı, onarılan gurur ve eğilip bükülmeyen o dik duruş fazlasıyla yeterdi bana.
İşte bu, her kaybedişe değer.
Sancılı bir akşam üstüydü, sıkışan ruhuma dar geliyordu dünya. Acemi terzi çırağı gibi tadilata başlamıştım bir kere, kenarından köşesinden kesip, biçip adam ederim sanıyordum, öyle de oldu. Ufak tefek detayları görmezsek, sonunda toz bezi de olsa büyük bir kısmı, onarılan gurur ve eğilip bükülmeyen o dik duruş fazlasıyla yeterdi bana.
İşte bu, her kaybedişe değer.
Doğrusu beni sebepsiz vurdular...
Beni İstanbul'da vurdular
İstanbul'da bir akşam,
Beni yıldızlara sordular.
Işığın ve suyun aşkına, de ki bana;
Bu Avanoslu çocuk,
Sığar mı bir yıldızın koynuna?
İyi biliyorum,
İstanbul bir akşam üstüydü.
Ellerimde bir tutam gökyüzü vardı,
Gözlerimde tuzlu sular.
Doğrusu beni sebepsiz vurdular...
Bu Avanoslu çocuk,
Bu zehir zemberek soluk.
İstanbul'a kurban gitti..
Ah, o çocuk...
Düşlerine kurban gitti...
Bugün bir adam üzüldü, bir kadın ve bir de çocuk.
Bir baba, bir anne ve bir evlat.
Bir kuytuda, kıyıda veya bucakta.
Bir gözyaşı aktı, mavi, siyah ya da ela.
Bir damla düştü gözlerden, denize, toprağa ya da kuma.
Bir akşam üstüydü, kederli, karanlık ve bulutlu.
Bir kadın öldü bugün, yaşamak için yaratılmıştım diyerek.
Bir adam üzüldü, bir kadın ve bir de çocuk.
Deniz Kılıç
Akşam üstüydü yollar hiç olmadığı kadar sessizdi, ağlıyordu birileri şehrin dar sokaklarında çığlıklar istiflenmişti sanki boğazımda kalbim ürkek bir kuş gibi çırpınıp duruyordu göğsümün görünmez kafanlığında ve ben yalın ayak kalakalmıştım şehrin ortasında…
Bu ne şimdi
...
Çok küçükken yaşadığım şehre luna park gelmiş ama geçici süreliğine.
Akşam üstüydü amcalar falan hadi çocukları götürelim dedi.
Herkes babasının arabasının önüne koştu.
Babamda bize baktı hadi hazırlanın
sizide götüreyim falan dedi.
Eve geçtim hazırlandım öyle mutluydum ki.
İndim aşağı herkes gitmiş.
Beni unutmuşlar.
Sonra bir daha kimse beni beklemedi.
Hep yalnız kaldım.
O gün hıçkıra hıçkıra ağlarken uykuya daldım.
Korktum beklemez diye kimseye
hazırlanıp gidemedim.
Beklemez.
Korktum
.
Dilan
Bir Akşam Üstü Sevdim Seni ey Zalim
Hangi iklimde sevdim seni
Hangi denizde rüzgar getirdi seni bana
Mevsimlerden neydi
Şimdi Bahar ve zamanlarda aşk vakti
Seni bekleyen bir çift yürek var
Sonumuz olsa son bahar da
Seni bir ilkbahar akşamı sevdim
Akşam üstüydü
Seni gördüğüm anda vurulmuştum sana
Aşkın sardı tüm benliğimi
Seni sevdim be zalim
Bir akşam üstü o an hep aklımda...
Yağmurlu havalarda
Yağmurlu havalarda sevdim seni
O kadar üşüyorum ki
Bir anda bir sıcaklık geldi yüreğime
Yağmurun bile farkında değilim
Ama yağmur oluk oluk olup yağıyor üstümüze
Seni bir yağmurlu havada sevdim
Yüreğimi sımsıcak ettin bir anda
Şimdi bir sevda var içimde
Yağmurlu havalardan gelen
Yaz güneşi gibi sımsıcak yüreğim
Yağmurlu havalarda bereket varmış
Bana da bereket bir sevda yükledi yüreğime
Bir yağmurlu havada sevdim seni
Akşam üstüydü
Araba bekliyordum işte
Birden seni gördüm
Sana vuruldum
Sevdalandım
O gündür bugündür yüreğimde ayını ateş
Sevda ateşi yaktı
Yanacakta yüreğimden sevda ateşi
Bir sevda başladı yağmurlu havada
Kaldı öyle...
İstanbul, bir akşam üstüydü
Ellerimde bir tutam gökyüzü vardı
Gözlerimde tuzlu sular
Doğrusu beni sebepsiz vurdular
Ercan Kesal
Benim yazidigim şiirler 2
Selam göndermişsin nasılım diye
Umutlar ektin yeniden sensiz yüreğime
Bir akşam vakti yada bir seher yelinde
Kokun geldi rüzgarla sindi üzerime
Senden ayrılalı ben bende değilim
Bir yanım boş bir kanadım kırık
Bir umut kırıntısı içimde ama sensizim
Yitik duygularıma sarılmış derbederim
Selamının arkasından umutlarım geldi
Bir selama bu kadar anlam yüklenir mi
Beni çağırırsan ne yapacağım diye sorma
Ardıma bakmadan koşarak gelirim sana
Sensizliğin karanlıklarında yolumu kaybettim
Bir akşam üstüydü sensizliğe doğru gidişim
Biliyorum yaptıklarımın hepsi benim tercihim
Kabul edersen ardıma bakmadan geleceğim
Köydeyiz ve kış ayları, genelde iş güç olmadığı için tüm köylü, köyün tek bakkalı önünde toplanıp muhabbet eder. Hikayemizin kahramanı Mahmut, 10 yaşlarında bakkalın çırağıdır. Mahmut, kendi halinde, uslu, efendice bir çocuktur. Ama gelin görün ki, Halil adında bir köylümüz ne zaman Mahmut'u görse, ona o kadar takılır ki, onu ağlatmadan
Bir akşam üstüydü aşklarımiz Sahil de kumsalda yürürken
El ele tutuşuyorduk kalp kalbe karşı yürürdük...
Bahçesaray bana, umut ve kuvvet veriyordu, imanımı arttırıyordu. Akşam üstüydü. Güneşin son ışıkları Han camilerinin minarelerinden inip harem kulelerini, saray bahçelerini, tepeleri tarayıp batıya çekiliyordu. Tahta bir köprünün korkuluğuna dayanıp bunun kıyısında cenk oyunu oynayan çocukları seyrettim. Onların oyununa bakıp bütün Bahçesaray'ı düşünüyordum. Yavaş yavaş Han sarayına doğru yürüdüm. Kemer kapıya yaklaştığım zaman, içimde hüzünle karışık bir sevinç duydum. Kaç Geray, kaç ağa bu kapıdan geçmişti! Saray avlusuna girdim. Renkli camlı pencereler, kurumuş şadırvanlar, çeşmeler, kemerler, harem kuleleri, geçmişin saadetine gömülmüş, uyur gibiydi. Karşıdaki Hanlar mezarlığına doğru yürüdüm. İşte sarıklı taşlarının altında yatan Geraylar!.. Daha dün yurdu, halkı, şerefi için İdil'den Tuna kıyılarına kadar, yolları, stepleri düşman cesetleriyle geçilmez hale getiren Geraylar... Şimdi saraylarında yalnız ben varım, bir de belki onların hayaletleri... Sarayın arka tarafına doğru yürüdüm. Geniş bir bahçe. Vaktiyle burada, mermer hamamlar varmış. Şimdi, bahçe bakımsız, her yapı bir harabe halinde... Vücudum da kafam gibi yorgun düşmüştü. Bir akasya ağacının gölgesine uzanıp şanlı tarihimi, ulu atalarımı düşünmeye koyuldum. Kalemimi çıkardım, defterimi açtım, "Söyleyiniz duvarlar" adlı bir şiir yazmak istedim. Fakat duvarlar bana hiçbir şey söylemedi. Etrafın ruhani sessizliği içinde gözlerim kapandı.
Sayfa 29Kitabı okudu
