İŞTE!.. YALNIZ DEĞİLİM!
Evrende yalnız olmadıklarına inananlar buraya..
Erich Von Daniken
İnsanlar öteden beri önyargılanını okşayıp dururlar. Belli bir ideoloji ya da öğretiyi koyun gibi izlerler. Hele geçmişi düşünmek için kendilerini hiç zorlamazlar. Onlara göre geçmiş nasılsa değişmeyecektir. Oysa bilen kişinin elinde, geleceği tahmin etmek
Yaşa
Sevmek engel değil,
Görmek yüreğinle
Hissettir mutluluğu kalbinle,
Dök içini,gözyaşların hüzün değil.
Geniş bir ağacın gölgesinde,
Yaprakların sesini dinle,
Gözlerini kapat
Minarelerden yankılanan ezanı bekle...
Anektod; yaş murada ermeden anı yaşa,
Erdi mi arar durursun avare gibi gençliğini.
Suat Erdoğan
Okuduğum en güzel kitaplardan birisiydi. Bir kaç gündür inceleme yazsam ya diye düşünüp duruyorum ama ne anlatsam bilemiyorum da.
Can Yayınları'nın yaz kampanyasında denk gelmişti kitap, ne yazarın adını duymuşum daha önce, ne hikayesini... İkinci Dünya Savaşı sonrası yazıyor arka kapakta. Ebru ablaya (
Ebru Ince) mesaj atıyorum
Bilge Karasu bir kitabında şöyle bir anektod paylaşır:
Adamın biri bir deniz balığı tutmuş günün birinde, o kadar sevmiş ki yanında hep kalsın istemiş. Her gün suyunu tazelermiş, denizden kova kova çekip taşıyarak.
Bir süre sonra usanmış deniz suyu taşımaktan, musluk suyunu denemiş. Balık biraz tedirgin olmuş ama alışmış sonunda tatlı suya. Gel zaman git zaman adamın içine merak olmuş, tatlı suya alışan balık havaya da alışır mı diye...
Balık önce boğulayazmış, debelenmiş, sonunda havaya da alışmış. Günlerden bir gün adamın denize gideceği tutmuş. Balığı da yanında. Koymuş onu çakıllığın gölgeli bir köşesine, kendi de denize girmiş. Çocuklar geçiyormuş oradan o ara. Balığı görmüşler. Nasılsa, acımışlar, bu balık karaya vurmuş, yazık, denize atalım, demişler. Adam deliler gibi yüzüp yetişe siye balık boğuluvermiş denizde. Ve eklemiş Bilge Karasu:
Tuhaf değil mi, kurtarmak istediği şeyi kurtarmak için ne gerekiyorsa yaptığını sanan kişinin, ömrünün sonunda o şeyi boğmakta en büyük payı kendi eliyle getirmiş olduğunu anlaması
Bilge Karasu
Farketmeksizin yaşamımda uyguladığım bir anektod;
Gönül indirmek gönül yüceliğinin belirtisi gerçi; insan yüceliği ölçüsünde gönül indirmeği bilir. Ama büyüklüğün en şaşmaz ölçüsü, gönül indirmenin sınırını kesinlikle çizebilmesi, o kıl kadar ince yapılır-yapılmaz ayrımını herkesten çok, herkesten iyi, herkesten başka türlü bilmesi değil midir?
Sayfa 86 - Metis YayınlarıKitabı okudu
1k uygulamasında açık hesap kapalı hesap olmaması beni çok şaşırtıyor.
Düşünsenize birisi çok güzel incelemeler, alıntılar yazıyor ama hesabı kapalı ve senin isteğini kabul etmemiş.
Her şey herkese bu kadar açıkken kimse doğru düzgün beğeni yapmıyor kıymet bilmeyişinizi biraz düşünün diye küçük bir anektod.
