Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Umut Etmenin, beklemenin yorgunluğu...
Dino Buzzati'nin, benim için başyapıt denebilecek seviyede olan kitabı. Kitabı bugüne kadar nasıl okumadığıma üzüldüm. Öyle çok muhteşem, hayatın sırrını açıklayan bir kitap değil ama hayatın büyük bir gerçeğini de yüzümüze tokat gibi çarpan varoluşçu bir roman..
Yazar tüm kitap boyunca zamanın aslında çok hızlı akıp gittiğini, hayatının her anında insanın bir şeyleri beklediğini, umut ettiğini ve bu süreçte anı yaşamayarak belki de hayatı yaşamayı kaçırdığını yüzümüze muhteşem bir dil ve akıcılıkla vuruyor. “Artık bir şeyler olmalı” umuduyla yaşamaya çalışan, küçük olaylarla oyalanan ama asla tatmin olmayan, bir zaman sonra bir şeylerin olmasını da umursamayıp alışkanlıktan yaşayan insanlarız...
Beklenen olay gerçekleşeceği zaman ise, iş işten geçmiştir artık. Uğruna feda ettiğimiz yıllar bizi tüketmiştir. Su gibi akıp giden yılları küçük bir ihtimal kapısını çalacak fırsatları bekleyerek, tüketmişiz. Kimimiz keşfedilmeyi, kimimiz sevilmeyi, kimimiz tıpkı kitaptaki askerler gibi kahraman olmayı bekliyoruz. Halbuki yıllar çok çabuk geçiyor. Halen daha gencim, güzelim, güçlüyüm diye kendimizi avuturken yaşlanıyor ve ölüyoruz.. Kitap bu gerçekleri ile sarsıyor bizi..
Kitap, ömrünü beklemek üzerine inşaa eden insanların hem bekleyişlerinin hem de beklediklerinin boş olmasıyla son bulduğunu anlatıyor. Can acıttı, huzurumu bozdu. Ama Kafka'nında dediği gibi zaten böyle olmalı kitaplar...
Kendime ve tüm Oblomov'lara soruyorum; Tüm varoluşsal sancılarımızın, bunalımlarımızın sebebi de belki hiçbir şey yapmadan öylece geçmesini ve yaşamın bize bir şeyleri getirmesini beklemek olabilir mi ?
İstanbul Palas
"Karşılığında dilediğiniz her şeyin gerçek olacağı söylense, mutluluk ayaklarınızın önüne bir kırmızı çuvalın içinde sunulsa hayatınızla kumar oynar mıydınız?"
Sevgili yazarımız @zeynepdemirezeen 'in ders niteliğinde eseri ile geldim. Ona sevmeyi öğreten babasına adadığı kitabını okumaya başladığınız ilk andan itibaren kendinizi
Genç kızlara,
“Heyy yollarını şaşıranlar...
Vazifelerini unutanlar...
Ne yapıyorsunuz? Nereye gidiyorsunuz? Bir adım ilerinizde sizi bekleyen çukurları ve kuyuları görmeden nereye.. nereye?” diye, avazım çıktığı kadar uzun bir çığlık koparabilsem...
Sözde Kızlar, Peyami Safa'nın ilk kez okuduğum bir kitabı. Neden şimdi okudum diyemiyorum.
Suç ve Ceza İncelemem, Düşüncelerim, Yorumum ve Kendi Perspektifimden Kelamlar
"İncelemede yer alan A'dan başlayıp alfabetik sırayla giden madde sıralamaları kitapta yer alan bazı bölümlerin üstüne yaptığım çıkarım ve çağrışımlardır. Bu maddeler üstüne tartışmaya açık bir incelemedir. Bilginize."
Herkesin hayatına bir noktadan dokunan, renk katan, gündelik yaşadığı duygu ve durum silsilesini değiştiren ve
Tekrar Tekrar Okunmayı Hak Eden Kitap!
Bu kitap yorumunu Instagram'daki "alintilarlayasiyorum" profilimde de okuyabilirsiniz: instagram.com/p/CrgXw0utE9i
Nasıl yani? Artık herkesin okuduğu Stefan Zweig'ı ve Satranç kitabını hayatımda ilk kez mi okudum?!
Bu incelemenin altına yazılan her yoruma karşılık olarak her yaşa uygun harika kitaplar önerdim.
Tarık Tufan - Şanzelize Düğün Salonu
Ben bu kitabı okuduktan sonra, uzun bir yolculuğa çıkmak isterdim. Ve susmak alabildiğine. Hislerimden bir yol yapmak isterdim göğe. Uçsuz bir mavilikte kaybolmak belki de. Yürümek isterdim kafın ardındaki dağa. Cismimden bir sâba yapıp esmek isterdim köşesinde yitecek bir girdaba. Ben bu kitabı okuduktan sonra uzun bir süre susup kalmak isterdim... Kitaplığımda bekleyen onca kitaba rağmen. Yapamadım. Siz okuyun kitabı. Yok olmadı bu cümle. “Siz yaşayın bu kitabı.”
Zaten başka türlüsü mümkün değil kitabın son sayfasına geldiğinizde.
“İnsanın en iyi gizleme yolu, gizlemek istediği şeyin çok yakınında gezinmesi ve kalabalık cümleler kurmasıdır.”
“Annenin ölümünün dilbilgisi, grameri olmuyor ki Eda. İnsanın annesinin ölümü zaten hayatın anlatım bozukluğu.”
“İlk kez karşılaştığımız insanlarla derin bir sohbete girmek için sorduğumuz samimi sorular aslında bir aynaya bakıp da kendimize sorduğumuz sorulardır. Karşımızdaki insanın cevaplarında kendi kaderimize makul gerekçeler, kendi sızılarımıza teselliler ararız.”
“Gidenlere hep öyle gelir; bir şey unutmuşlar gibi. Oysa zaten bir şey unutmak için gider insan.”
