"Acı var," dedi Shevek ellerini açarak. "Gerçek. Ona yanlış anlama diyebilirim, ama var olmadığını veya herhangi bir zamanda yok olacağını var sayamam. Acı çekme, yaşamımızın koşulu. Başına geldiği zaman fark ediyorsun. Onun gerçek olduğunu anlıyorsun. Tabii ki, tıpkı toplumsal organizmanın yaptığı gibi, hastalıkları iyileştirmek, açlık ve adaletsizliği önlemek doğru bir şey. Ama hiçbir toplum varolmanın doğasını değiştiremez. Acı çekmeyi önleyemeyiz. Şu acıyı, bu acıyı dindirebiliriz, ama Acı'yı dindiremeyiz. Bir toplum ancak toplumsal acıyı -gereksiz acıyı- dindirebilir. Gerisi kalır. Kök, gerçek olan. Buradaki herkes acıyı öğrenecek; eğer elli yıl yaşarsak, elli yıldır acıyı biliyor olacağız. En sonunda da öleceğiz. Bu doğuşumuzun koşulu. Yaşamdan korkuyorum! Bazen ben- çok korkuyorum. Herhangi bir mutluluk çok basit gibi geliyor. Yine de her şeyin, bu mutluluk arayışının, bu acı korkusunun tümüyle bir yanlış anlama olup olmadığını merak ediyorum... Ondan korkmak veya kaçmak yerine onun... içinden geçilebilse, aşılabilse. Arkasında bir şey var. Acı çeken şey benlik; benliğin ise- yok olduğu bir yer var. Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Ama gerçekliğin, rahatlık ve mutlulukta görmediğim, acıda gördüğüm gerçeğin, acının gerçekliğinin acı olmadığına inanıyorum. Eğer içinden geçebilirsen. Eğer sonuna kadar ona dayanabilirsen."
NEŞET ERTAŞ
Şiirlerin-türkülerin çoğunda kendi adı yerine ‘garip’ sözcüğünü kullanan Neşet Ertaş; “Ben küçük yaşlarımda bile bazı türküler üretirdim ama bu türkü benim demezdim, öyle çalardım türküleri. Babam arif kişiydi, bir gün dedi ki, oğlum sen bir şeyler yapıyorsun, kendin türküler söylüyorsun ama sonunda bir şey demiyorsun. Hayli türküler
Benlik
İnsanlarda benlik, herhangi bir birliğin ifadesi değildir. Böcek kolonilerinde görülenden pek de farklı olmayan bir örgütlenme kalıbıdır. Yaklaşık seksen yıl önce, Güney Afrikalı şair ve doğacı Eugene Marais akkarıncaların hayatıyla ilgili çığır açan The Soul of the White Ant (Beyaz Karıncanın Ruhu) adını verdiği kitabı yayımlamıştı. Kitapta
Sayfa 70
“Ulu Tanrı, Musa’ya gizlice dedi ki: “İblis’ten de gizli bir şey öğren!”
Musa yolda İblis’i görünce, İblis’ten bir gizli şey, bir nişane öğrenmek istedi.
İblis dedi ki: “Daima şu sözü hatırında tut; ben ben deme de, benim gibi olma!”
Sende bir kıl ucu kadar bile varlık, benlik olursa, kâfirsin; sende kulluk yoktur!
Yolun sonu muratsızlıktadır; erin şöhreti, adının kötüye çıkmasındadır!
Çünkü bu yolda murada erdin mi, derhal o anda sende yüzlerce varlık, benlik baş gösterir!”
Benlik
Diskonun açıldığı saatten bir saat önce bu kızlar aynanın karşısına geçip boyanıyor, saçlarıyla oynuyorlardı. Ondan sonra da saçları bozulmasın diye kımıldamıyorlardı. Bütün benliklerini ayna karşısında bırakıyorlardı. Artık sırf motosikletli tiplerin hoşuna gidecek bir maskeydiler. Bunu gördüğüm zaman acayip bozuluyordum. Aslında bir bakıma kendi halimi de hatırlatıyordu bunlar bana. Önce esrar piyasasındaki, sonra eroin piyasasındaki tiplerin hoşuna gitmek için yüzümü boyayıp kılık değiştirmiştim. Sadece bir eroinci hatun olabilmek için, ben de bir bakıma benliğimden vazgeçmiştim.
Sütre
"Selam olsun aşk yolunda benlikten çıkanlara"
Mademki beni seçtin bu güzel yolculuk için oturuver de
kendimi tanıtayım azizim. Tanıtayım ki bilesin benim kim olduğumu.
Bilesin de şüphen olmasın benden yana.
Ben…
Sütre!
Kimi zaman mahremi örten perde, kimi zaman düşmandan koruyan bir zırh…
Kimi zaman ise; bir âşık, aşkını mı
Onlar da benliklerinin çoklu olduğunu düşünüyorlardı; benliklerinden biri çocuklarının babası, diğeri ebeveynlerinin çocuğuydu; işverenlerinin karşısında, evde karılarının yanında oldukları zamanlardan farklı davrandıklarını biliyorlardı; kısacası, tıpkı kendisi gibi, onlar da içinden çoğulluk fışkıran benlik çuvallarıydı. O halde, hükmeden ve hükmedilenler arasında elzem bir fark yok muydu? Bu noktada, başlangıçtaki soru, yeni ve ürkütücü bir biçim alarak tekrar ileri sürdü kendini: Çok benlikli tebaası kendileri hakkında çoğul değil de tekil şahıs zamiriyle düşünmeyi başarabiliyorsa, o da "biz" değil de bir "ben" olabilir miydi?
Sayfa 28 - e-kitapKitabı okudu
