448 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
·
3 günde okudu
Spoiler var bir kısımda ona da uyarı koydum büyük harfle yazıyor şey edersiniz Aşırı ‘10 mu versem 9 mu versem’ düşüncesinin arasında kalarak 9 verdim. Ama kendimle ilgili olduğunu düşünüyorum 360. sayfayla 400 .sayfa arasında bir kopukluk yaşadım okuyamadım. Neyseeemm, kitap konu olarak ilgi çekiciydi erkek karakter serefsiz olmadan da düşman
Yılan ve Güvercin
Yılan ve GüvercinShelby Mahurin · Yabancı Yayınları · 20212,282 okunma
312 syf.
7/10 puan verdi
·
Beğendi
Bir kitabı bitirmenin sonsuz sevinci ve yeni bir kitaba başlayacak olmanın heyecanıyla devam ediyoruz .Cemile izmir'in işgali sırasında hemşirelik yapıyor ve kendiyle hesaplaşmaya çalışıyor. Bu sırada Mustafa Kemal ile tanışıyor ve ona karşı platonik bir aşk besliyor hayatını ona adıyor kitabın içinde ki bir söz çok hoşuma gitti acaba biz kahramanlarımızı doğru seçiyor muyuz diyor bizler her yaşanılan olayda kendimize kahramanlar seçiyoruz ardını arkasını düşünmeden bu konu gerçekten sayfalar dolusu yazmaya iter beni cemilenin bulunduğu durumda ve yaşadıklarında da savaşın gerçek yüzünü görüyoruz. Cemile en sonunda kendisi ile yüzleşmeyi başarıyor peki ya bizler kendimizi hesaba çekiyor muyuz kendimizle yüzleşiyor muyuz ben kendi adıma söyleyeyim defalarca kendimle yüzleştim bu dünyaya ait olmadığıma karar verdim çok geç kaldığım ve yapacağım o kadar çok şey var ki ve zaman su gibi akıp giderken çoğunu başaramamış olmanın acısıyla devam ediyorum biraz teselisi var tabi cemile umuta sarılmış hayatını bu uğurda tüketiyor ne sevdiğine kavuşuyor ne umuduna ben ise hedeflerime sıkı sıkıya sarıldım bazılarına kavuşuyorum bazıları için ise çok geç kaldım.
Mustafa Kemal'e Aşklanmak
Mustafa Kemal'e AşklanmakHalil Bezmen · Müptela · 201434 okunma
Reklam
Kendinin Ağacı
istemeden büyümüş bir ağaçtan bahsediyorum istemeye istemeye büyüyen ağaçlardan toprağı güneşi ve suyu istemeden ve kuşu ve rüzgârı bazı yerleri hiç olmayan bir ağaç bazı yerleri olması gerektiğinden fazla
Everest
324 syf.
7/10 puan verdi
·
Beğendi
·
64 günde okudu
Beklenmedik bir son
Kitabı henüz bitirdim. Sevmekle hoşlanmamak arasında kaldım. Anlayamıyorum kendimi. İlk okumaya başladığımda bir türlü sevemedim. Çok bunalarak okudum, kendimi okumak için zorladım. Ama şimdi bitirince de diyorum ki ' iyiki okumuşum'. Hem sevmeyip hem iyiki nasıl oluyor? Neden pes etmedim? Çünkü uzun zamandır kitap okuyamıyordum. Bir
Görmek
GörmekJosé Saramago · Kırmızı Kedi Yayınları · 202217,8bin okunma
Seni en kötü düşmanınla baş başa bırakıyorum. Kendinle
Hiçbir şey yapmadan öylece duruyorum. İçimdekileri sindirmem, yerli yerine oturtmam bir hayli zamanımı alıyordu. O yüzden mi bu kadar çok düşünüyordum bilmiyorum. Zaman su misali elimden kayıyor, yerde büyük bir göl oluşturuyordu. Göle baktığımda kendimi görebiliyordum. Yansımamı yok edemiyordum. Demek ki zaman kendimizi görmemizi sağlıyordu. Ama bu durum gördükçe üzülmeme sebebiyet veriyordu. Çünkü kendime bakmam bir işe yaramıyordu. Yaralarım beni kırbaçlarken üzerimde bıraktığı izleri, derinliklerini görmemi sağlıyordu zaman. Gördükçe utanıyordum. Bir tekne alabilirdim aslında. Daha derinlere açılıp kendimi farlı açılardan görebilirdim belki de. Ya da daha derinde boğulabilirdim. Beceriksizim ya ben, bu da gelirdi başıma. Gülümsüyordum. Ama yansımam bana gülmüyordu. Pekala o gerçekti. Gerçek olmayan ise bendim. Yalandı her şey. Ben de yalandım. Zamansız yaşayarak zamanı kaybettim. Bendim suçlu. Baş başa kaldım kendimle. Yaratamadım kendimi… Nietzsche’nin dediği gibi; “en ağır yükü aramıştın: İşte, kendini buldun—— Şimdi de atamıyorsun kendini sırtından.” GİZEM DEMİRDÖĞEN
Albayım, sana. 19.03.24
Nerdesin albayım? Mart bitti, nisan kapıda bekliyor. Konuşacak ne bir cümle, ne bir olay kaldı. Ben hep kendimle başbaşa kaldım. Lütfen bırakma beni albayım, ben kimsesizim..Geleceğe teminatım sen kaldın, beynimin tehlikeli oyunlarında sende kaybolma albayım.
Reklam
Sözüm yok işte yüzüm işte akşam Sesimde anıların sessizliği Sonunda bir soru gibi kaldım yine kendimle Kentin kırık aynasında eksildikçe düşlerim Söyle benim ömrüm bu kente uğradı mı Sahi ben hiç ömrümü kendime yaşadım mı
Haydar Ergülen
Haydar Ergülen
Nimet
Duha'nın Rabbine binlerle şükürler olsun🫀 Rabbinin nimetini an- ayetine dayanarak yazıyorum, burada notum kalsın 🥰. Dün sınav giriş belgemi alabilmek için evden çıktım fakat kırtasiyenin kapalı olduğunu fark ettim. Mecbur, çarşıya kadar inmek zorunda kaldım. Yol üstüne her zaman hamsi aldığımız yerin önünden geçerken bir anlık canım hamsi çekti. Zannediyorum karadenizlilikten, zaafım var 😅. İçimden geçirdim, birde Allah gönderiyomuşşş.. diye kendimle dalga tutup yoluma devam ettim. Talep bile etmedim Allah şahit. Belge işlerimi halledip eve geri dönerken, bizim evin az aşağısındaki dükkanda bu yazıyı okudum, burnumun dibindeymiş aradığım. Aldım fotoğrafını, halime güldüm biraz, o kadar yolu boşuna gitmedim ya vardır bi hikmeti hadi hayırlısı deyip geçtim eve. Karşı yakada oturan dedemler habersiz bir şekilde bize gelmiş, nadiren uğrarlar bu yakaya. Bizimkilerde hamsi temziletme kararı almışlar 😉. Ben geldiğimde babam çoktan hamsileri almaya yola çıkmıştı 😅. Namazdan sonra oturup, gönlümden geçenler konusundaki mahzuniyetimi Rabbime anlatmıştım ki Allah içinde bulunduğum durumu idrak nasip etti. "Kulum, ben vermek istedim mi, sen talep etmesen de veririm. Gönlünden geçenlere en çok ben şahidim, bu da cilvem olsun afiyet olsun.." dedi sanki 😅🫀 Dedim ki Yâ Rabb, onca yolu bu cilve için yürüdüysem eyvAllâh.. Balıklar için bolca teşekkürler (lezzetliydi 💪🏻🤌🏻), elhamdülillah.. Hamsinin kokusunu buradan burnunda hisseden her kula bir sürü hamsilik cilveler diliyorum 👐🏻
artık yaşamak istemiyorum… onların istediği gibi yaşamak istemiyorum… normal bir insan olmaya zorladılar, bana boş yere vakit kaybettirdiler. olmayınca da anormal dediler. başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım, mürekkeple yazmışlar; oysa ben kurşun kalem silgisiydim, azaldığımla kaldım. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim
207 syf.
10/10 puan verdi
·
5 günde okudu
Leylim Leylimm
"Seni anlatabilmek seni - iyi çocucuklara, kahramanlara. Seni anlatabilmek seni - namussuza, yaşamayana, kahpe yalana." İncelememe büyük üstadın derin anlam barındıran satırlarıyla giriş yapmak istedim. Ben ilk defa gerçekten âşka inandım diyebilirim. Allah'ım bu nasıl bir sevgi, bu nasıl bir âşk, bu nasıl bir sevda , bu nasıl
Leylim Leylim
Leylim LeylimAhmed Arif · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201316,2bin okunma
Reklam
Bugünüme umutlu uyanmıştım. Tüh! Ne büyük sakarlık. Günü yaşarken kaybettim, umutsuz uyumak zorunda kaldım. Yarın daha dikkatli uyanayım. Her sabah ki ümitlerim zayi olmasın. Malumunuz, bir eşkıya kesti hayatımı. Ben ki evveller evveli kendi yaşam kavgamda kendimle dövüşürdüm. Bir eşkıya tanıdım. Kendimi kenarı attım. Onunla vuruşmak zorunda kaldım. Eşkıya olmasına eşkıya da... Ben anlamadım, bu ne biçim eşkıya? Gözleriyle dikkat çeken, gülüşüyle yol kesen eşkıya mı olur? Bu eşkıya başka eşkıya. Ciğerime gülüşüyle hançer saplayan Ey Eşkıya! Bir suçluya göre fazla korkaksın, bilesin. Uyandığımdaki ümidimi sen verdin, günü yaşarken de sen çaldın benden bilirim. Bilmemezliğe veririm. Sen korkma kaybettim diye düşünmeye devam edeceğim. Hayatımın 1 haftalık, ömrümün 1 yıllık eşkıyası... Eşgalin aklımda gözlerinle kaldı, bilesin.
Resim