Her şeyin bir çaresi vardır. Fakat insan bozuldu mu, bunun çaresi yoktur.
Sayfa 91
Kendisini papatyaların, küçük kır çiçeklerinin menevişlediği yumuşak çimenler üstünde yürüyor sanıyordu. Bu, garip, görmediği bir dünya idi.
Sayfa 148Kitabı okudu
Yukarıya yorgun adımlarla, içimde bu sabahtan beri gördüklerime yaşadıklarıma duyduğum derin, merhamete benzeyen, biraz sızı içeren duyguyu adlandırmaya çalışarak çıkmış, bu duygunun yitmekle, yitirmekle ilgili olduğuna dair belirsiz bir önsezinin sıkıntısıyla odaya varmıştım. Fuat, "ok gibi hublar beni yaydan yabana attılar"ı çalışıyordu. Udu iyi mi çalıyor, ayırt edemiyorum ama beni yatıştırıyordu. Bu şiirini kim bestelemiş, bilinmiyor, ama rakiplerle, düşmanlarla ülfet eden sevgilinin Dertli'yi yok pahasına sattığını, sonunda da hasretinden top gibi patlattığını anlatıyor dedi Fuat. İyi bir süfyan beste imiş. Fuat ve udu, odanın boşluk duygusunu, benim boşluk duygumu örtbas ediyor, yarın güçlü bir biçimde uyanmalı, kaldığım yerden devam etmeli biçimindeki telkinlerimi sıvılaştırıyor, gevşetiyordu.
Sayfa 33 - Kapalı HavaKitabı okudu
"Vazgeçilmez öteki", tutkumuza yapışandır; yeri doldurulmaz dost, yeri doldurulmaz düşman ve âşık olduğumuz kimsedir; bırakamadığımız alışkanlıklarımız, fanatiği olduğumuz her şeydir. İnanma ve adanma gerektirir. "Vazgeçilmez öteki", olumlu ya da olumsuz tüm tutkuyla bağlandığımız varlıkları kapsar ama hayatı iyi bir beste dinler gibi yaşamak için bize sunulan olanaklar içinde en iyisi aşkın ve dostluğun vazgeçilmezliğidir. Hayatımızdaki "vazgeçilmez öteki"leri anlarsak aşkı anlamaya çok yaklaşmışızdır, ramak kalmıştır.
Sayfa 31Kitabı okudu
youtu.be/Efi-EpuSu0s?si=...
Acaba şen misin kederin var mı
Ne kadar dertliyim haberin var mı
Koynunda bana da bir yerin var mı
Ne kadar yalnızım haberin var mı
Silen yok gözümden sızan yaşımı
Yollarda kaybettim can yoldaşımı
Uyusam göğsüne koyup başımı
Ne kadar yorgunum haberin var mı
Beste: Bimen Şen
Güfte: Orhan Seyfi Orhon
Makam: Hicaz Uzzal
Usûl: Curcuna
"Her şeyin bir çaresi vardır. Fakat insan bozuldu mu, bunun çaresi yoktur. "
Sayfa 91
Edebiyat sanatına düşkün, ama edebiyatı bir pisboğaz iştihasıyla tadını çıkarmadan yalayıp yutanlar nev'inden olmayıp; edebiyatın tarihiyle de biraz meşgul olmuş, bir zamanlar hakiki manada bir sahaflar çarşısı olan o serin çarşıda vakit geçirmiş, Tazminat yahut Cumhuriyet devri muharrirlerinin, umumiyetle İnkılap ve Aka Kitabevi, Hilmi Kitabevi yahut Semih Lütfi Kitabevi tarafından lisanı yenileştirilmeden neşredilmiş kitaplarını yani Şıpsevdi'yi, Hasan Mellâh'ı , Hüseyin Fellâh'ı ,Saatleri Ayarlama Enstitüsü'nü ,Eylül'ü, Araba Sevdası'nı yahut ne bileyim, Çamlıca'daki Eniştemiz'i, Yaban'ı, Memleket Hikayeleri'ni, Felatun Bey ile Rakım Efendi'yi, Mahur Beste'yi, Sinekli Bakkal'ı, Akşam Güneşi 'ni Fahim Bey ve Biz'i, Çalıkuşu'nu, Miskinler Tekkesi'ni, Ölüm Bir Kurtuluş mudur'u, Katil Bûse'yi okumuş ; tarihin edebiyatta bıraktığı o vakitler için biraz acemice ama çokça naif hatlarını bir âsârıatikayı sever gibi şefkatle, rikkatle ve muhabbetle sevmiş edebiyat meftunları; bu bahsi geçen romanlarımızın bir kısmında, muharrirlerin lafı birazca fazla uzattığını asıl anlatmak istedikleri bahisten bazen uzaklaştıklarını görmüşlerdir.
Yüz yıl önce bu memlekette herkes bizden yalnız adalet istiyordu. Sonra toprak hakkı istedi. Şimdi ise bütün unsurlar müstakil bir çekirdek etrafında toplanmışlar, ana bünyeden ayrılmak istiyorlar. Her cemaatin cebinde ayrı bir vatan haritası var. Hiçbirinin bizimle yaşamağa niyete yok.
Sayfa 99Kitabı okudu