SEVGİLİ PABUÇLARIM
Sevgili Pabuçlarım,
Hepinize merhaba! Nicedir bir mektup da size yazayım diyordum, nasip bugüneymiş. Hepinize ayrı ayrı yazmak elimden gelmediği için böyle bir yol tuttum, umarım darılmazsınız. Size neden sadece ayakkabı değil de pabuç da dediğimi merak ediyorsunuzdur. Belirgin bir sebebi yok. Ölüp giden kelimelere karşı bir zaafım var sanırım.
Benim hiç de emin olmadığım bir şey, Comendador'un yerinde olsam farklı davranacağımdı. Her halükârda kanıtlamam imkânsızdı, çünkü etimle kemiğimle yaşamamıştım. Kim bilir. Kendi başına gelmedikçe kimse bilemez, hatta bazen o zaman da bilemez. Aynı kişi gününe göre, korkusuna ve moraline bağlı olarak, neyi kaybedeceğine ya da hayatının her
Sayfa 128 - I AteşKitabı okudu
Ruhi Su'nun, ilk 45'liklerinin çıkarılma hikayesi...
Beni tanıyanlar bilir, anamın köylü oluşundan sanırım, imeceye gönülden bağlıyımdır, hiçbir şeyi tek başına yaşamak istemem. Bir güzellik buldum mu, mutlaka bütün sevdiklerime taşırım. Ruhi'ye de öyle yaptım; yine Eyuboğlu ailesinin öncülüğüyle, Bedri Rahmi'nin bezediği, Karaköy'deki Tatlıcılar'ın hemen karşısında, bodrumda bir Reis Merhaba vardı, Ruhi'ciğimiz haftada bir kez bizleri orada toplardı; birbuçuk iki saat türkü söylerdi. Gerek Sabahattin Bey, gerek ben, eşimizi dostumuzu oraya taşırdık. Derken orası bitti, Ruhi nereye gittiyse, her zaman dar kalan cebimize karşın, tek bir içkiyle yetinme pazarlığını iş sahibiyle daha başından yaparak, haftada bir gün yine toplaştık söylediği yerlerde.
Derken, Sabahattin Bey, o güzelim ekinsel zenginliğiyle, başka bir şeyi akıl etti: plak yapmak. 3000 kişi baştan ellişer lira verdik, Ruhi'ciğimiz ilk 45'liklerini çıkardı; Eyuboğlu ve arkadaşları· ayrıca üç dilde tanıtım kitapçıkları hazırladılar; eşsiz belgeler olarak hala duruyorlar.
“İcatların birinin aklına yıldırım gibi düşmesi ya da bir bodrumda veya bir garajda tek başına çalışan birinin kafasında aniden bir ampul yanması sadece hikaye kitaplarında olur.”
