Çok kitap okudum ama çoğunu unuttum. Ama o zaman okumanın amacı nedir?
Bir zamanlar bir öğrencinin Ustasına sorduğu soru buydu.
Usta o anda cevap vermedi. Ancak birkaç gün sonra, o ve genç öğrenci bir nehrin yanında otururken, susadığını söyledi ve çocuktan oradaki eski bir kirli elekle ona biraz su getirmesini istedi.
Öğrenci başladı, çünkü bunun mantıksız bir istek olduğunu biliyordu.
Ancak, Efendisine karşı çıkamadı ve eleği alarak bu saçma görevi yerine getirmeye başladı. Efendisine götürmek için süzgeci nehre her daldırdığında, ona bir adım bile atamadı, süzgeçte bir damla bile kalmadı.
Onlarca kez denedi, ama kıyıdan Efendisine daha hızlı koşmaya çalıştığı kadar, su elekteki tüm deliklerden geçmeye devam etti ve yol boyunca kayboldu.
Yorgun bir halde Usta'nın yanına oturdu ve "Ben o elekle su alamam. Affet beni usta bu imkansız ve ben işimde başarısız oldum" dedi.
“Hayır yaşlı adam gülümseyerek cevap verdi; başarısız olmadın. Elek bak, şimdi yeni gibi. Deliklerinden süzülen su onu temizledi"
"Kitap okuduğunda devam etti yaşlı usta ; bir elek gibisin ve onlar nehir suyu gibi"
"İçinde akıttıkları tüm suyu hafızanda tutamasan da önemli değil, çünkü kitaplar ancak fikirleriyle, duygularıyla, hisleriyle, bilgileriyle, sayfalar arasında bulacağın gerçekle, zihninizi ve ruhunuzu arındıracak, sizi daha iyi ve yenilenmiş bir insan yapacaktır. Okumanın amacı budur”.
Sağım ama iyi değilim:(
6 Şubat 2023, gece 4.17, şiddetli bir sarsıntıyla yataktan fırladım. İlk aklıma gelen çocuklardı. Odalarına gidip yataklarından onları nasıl alıp yere attım, üstlerine kapandım bilmiyorum. Bekledim, bekledim, bitsin diye bekledim. Ama boşuna beklemişim. Eşyalar hiç durmadan devrilmeye başlayınca bitti, dedim, buraya kadarmış her şey. 12 kat
Sadece tiksiniyordum: insandan, tabiattan, eşyadan! (Okumadan ölmeyin)
"Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare, geniş bir ânın
Parçalanmaz akışında."
Gururla söyleyebilirim: "Bu dünyadan bir 
Ahmet Hamdi Tanpınar geçti ve ben onu okuma şerefine nail oldum." Bazı yazarlar vardır, geç tanırsın. Bazıları da vardır ki, geç tanımanın daha kötüsü: yanlış tanımak...
Geçtiğimiz yıllarda çok sevdiğim,
ilk kez öldüm
ayağımda kırmızı rugan ayakkabı
dedemin ineği
babaannemin süt kaymağı
annemin siyah yemenisi
koştum sana işte kiraz ağacı
en tepeye en ince dala çıktım
hep yaptığım gibi
bulutlar yakın
Çok sormuştunuz arkadaşlar anlatıyorum;
Mesut bana #78639051 incelemem ile ilgili bir soru sormuştu. Kısa bir konuşma geçmişti aramızda ama devam etmemişti.
Taa ki birkaç ay sonra Ankara'da bir hastanede yolumuz kesişene kadar... (Aynı Psikiyatristin ruh hastalarıymışız)
Tabii o bunun farkında değildi, beni tanımadı bile.
Tanımak şöyle dursun, fark etmedi bile.
Ben onu konuşurken gördüm, böyle güzel konuşan erkek olur muydu?
Bu adam hep konuşsundu. Ben de hep dinleseydim.
Sonra yeniden mesaj attım.
(Ben ona bi yürüdüm, o Samsun'a kadar yürüdü.)
Birkaç ay konuştuk ve görüşmemek için birkaç kere onu ektim. Korktum çünkü.
Sonra bir gün uzun uzun konuştuktan sonra, bana "1000'den fazla kitap okudum, hepsi senin içinmiş, sana kendimi anlatabilmek içinmiş" dedi.
Ben de aşık oldum. Evlenmemek üzerine beylik laflar eden ben; "Evleneyim seninle de gör" dedim. Evlenmek için tek bir şartım vardı,; sigarayı bıraktı ve evlendik. (SON)
O ne hissediyor bilmiyorum ama ben tamamlanmış hissediyorum kendimi.
Duygusal ve cinsel olarak kendimi tanımaya başladığım yıllardan(15) beri hep birine çok aşıkmışım ama onunla hiç karşılaşmamışım gibi hissettim. Hayatıma birileri girdi, çıktı ama o his hiç kaybolmadı. O his ilk kez, ona sarıldığımda kayboldu. Çünkü tanımıştım. Oydu.
Şimdi huzurunuzda ona çok teşekkür etmek istiyorum. Böyle dümdüz ve mükemmel olduğu için. Tüm derdime rağmen, 4 akepeli abime, saçma sapan babama rağmen, beni böyle çok ve güzel sevdiği için.
Ve teşekkür ederim aşkım, kendini böyle güzel geliştirdiğin için. Seninle gurur duyuyorum.
Seni çok seviyorum.
13 Yaşım
Sana hiç yazmadım ve şimdi çok zorlanıyorum. Bu dördüncü başlangıcım. İlkin sadece üç cümle yazabildim sana, sonrasında seni övdüğüm satırlar oldu, yırtıp attım o kağıdı da... Sen benim 13 yaşımın erkek kavramının en yücesi idin. Boyun o kadar uzundu ki, "baban kaç yaşında" dediklerinde, "90" dediğimi hiç unutmadım. Benimle
Anna Karenina- L. N. TOLSTOY /Okumadan ölmeyin!
Bir kitapla yaşamaya alışmak!
Gittiğin her yere onunla gitmek!
Onunla aynı yağmurda ıslanmak!
O kahramanlarla uyuyup yine onlarla uyanmak!
Ve eser bittiğinde oluşan o derin boşluk!
22 gün olmuş 
Anna Karenina serüveni başlayalı. Kitaplarına gözü gibi bakan biri olarak yıllar sonra ilk kez bir kitabı eskittim! Ve şimdi o eskilik bana o kadar huzur ve
