İçli bir hayat öyküsü,aslında roman...
.
Sadâkat sizin için önemliyse bir de bu kitapla bakın,duygunuza.
Bir kadının eşine,oğlanın babaya,babanın yollara olan sabrı...Belki de hasreti.
.
Çaresizlik içinde eriyen bir hayat ve hisseden siz baş başasınız.Hayatınıza dokunabilecek,kendinizden bir parça bulabileceğiniz,akıcı,sıkılmadan bitirebileceğiniz,okuması kolay duygusu zor bir kitap.
Okuduktan sonra “hayatta bu yaşamlar var.” diyeceksiniz.Ayrıca bir türküyle başlıyorsunuz kitaba,ileri sayfaların çoğunda türküler eşlik ediyor size.İnsan etkilenmiyor değil.
.
Son söz olarak,sevdikleriniz hayattayken sarılın.Lakin zaman çok acımasız...
Kitabı genel olarak çok beğendim. Hikayelerin gerçek yanı beni çok etkiledi. O suskunluklar, şahitlikler korkular.. Aynı zamanda aralara sıkıştırılan Boşnakça türküler, sözler ve Balkan ağzıyla konuşulan Türkçe.. Her şey hissettirilebilecek en iyi şekilde yazılmıştı. Tek sıkıntım, her öykünün adeta acıyla yoğrulmasından dolayı üst ütte okumanın getirdiği sıkıntı. Yani içiniz kan ağlıyor, ölümden ölüme haksızlıktan haksızılığa hoyratça yelken açıyoruz, ama bir süreden sonra da hikayeleri tahmin etmeye başlıyorsunuz ve işte orada tadı kaçıyor. benim naçizane tavsiyem; Üst üste değil de, ara vere vere okumanız, böylece daha keyifli olacaktır.
Kitapları anlattığım YouTube kanalıma da beklerim efendim;
youtube.com/watch?v=uK2tpRq...
Aynı zamanda Spotify-Podcast ve soundcloud'ta Bir Kitap Bin hayat ismiyle bana ulaşabilir, bu kitabı benden dinleyebilirsiniz
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Kitap o kadar samimi geliyor ki ilk sayfadan itibaren. Her satırı yaşıyorsunuz; ilerlemek için değil de sanki o ana tanık olmak için okuyorsunuz. Yazarın araya serpiştirdiği türküler de kulağınızda çalarsa daha bir lezzetli hal alıyor. Duygusal hikayesine rağmen aralarda epey güldüren yerler oldu. At sesli telefon sesi :)
Cakircali Efe
Bir Yaşar Kemal eseri okuyunca hissettiğim mutluluk paha biçilemez benim, bu yurdun toprağını böylesi anlatabilen başka bir yazar yok bence. Bu sefer okuduğum bir roman değil, Ege dağlarının efelerinden birinin hayatı. Roman tadında yazılsa da aslında 1956 yılında Cumhuriyet Gazetesinde de yayımlanan Çakırcalı Mehmet Efenin yaşamöyküsü.
Babasının Osmanlı tarafının öldürülmesinin ardından istemeden de olsa dağa çıkıp eşkiya olan , ünü sadece İzmir'e değil İstanbul'a Yıldız Sarayına padişaha ve hatta yurt dışına bile yayılan bir efe Çakırcalı.
Bizim Robin Hood'umuz dersem yanlış söylemiş olmam sanırım, zenginlerin evini basıp aldığı altınları fakir kızlara çeyiz, delikanlılara başlık, hastalara ilaç parası olarak dağıtan biri. Halk tarafından inanılmaz sevilen, sayılan kollanan ve bu nedenle Osmanlı ordusunun bir türlü yakalayamadığı, pek çok komutanın istifasına sebep olmuş bir efe.
Adına türküler yakılan, bin küsür kişiyi öldürdüğü halde, onu öldüren komutanın bile neredeyse hayranlık duyduğu biri.
Kitabı okuduktan sonra hakında biraz Google araması yapınca aslında bu kadar ünlü olduğunu ve hala anıldığını gördüm.
1900 lü yılların başında yaşayan bu efeyi tanımanız gerektiğini düşünüyorum ve onu Yaşar Kemal 'den daha iyi tanıtacak bir kalem olduğunu da sanmıyorum.
Mutlaka okuyun
İlk sayfalarda örgüyü anlamayınca zorlandım okurken fakat bu uzun sürmedi. Denizli ile Ankara arasında geçiyor roman. Hikaye bu kadar güzel anlatılırdı. Denizlinin insanına has konuşmaları da eklemiş yazar. Sanki o köyde bir köşede oturmuşum olanları izliyor gibiydim. İnsanların sıcaklığı, samimiyeti aldı beni yanlarına götürdü. Ya o yazarın ve Nihat'ın sabrı, hayırlı evlat oluşlarına ne demeli? 2 erkek kardeş ailelerini bir kez olsun bırakmadılar. Aziz amca ne dediyse anlayacağız, yapacağız diye uğraştılar. Aziz amca da eşi de nasıl güzellerdi romanda. Helal olsun teyzeme çok güzel baktı amcama. "Len Müslüman", "Bana bak Müslüman" diye eşine seslenişi ise beni benden aldı çok hoşuma gitti. 57 yıllık evlilikleri ahirette de devam edecek gibi. Onları okurken ister istemez instagram.com/p/B7TzqbsFE9y/?... bu çift gözümün önüne geldi.
Çok beğendim kitabı. Türkülerle de yerel hava daha çok katılmış kitaba, türküler de cepte tabii. :) Kelimeler kendine has güzellikteydi. Göynümek mesela, ısınmak anlamında imiş. Gazele karışmak, hıyallamak, gaga gagaya vermek vs. Naifliği, samimiyeti, sevgiyi, saygıyı birlikte uzun zamandır bu şekilde tanık olmamıştım.
Küçükler için yazılmış bir kitap gibi görünmesine rağmen büyüklerin dünyasını anlatan bir kitap. İlk başta beni her ne kadar sarmasa da sonlara doğru elimden bırakamadım, sonunu merakla bekledim. Kitap insanın içindeki iyiliğin ve kötülüğün hep var olduğunu, ancak kötülüğün ortaya çıkmak için fırsat kolladığını açıkça anlatıyor. İçimizdeki kötülük yaşımız kaç olursa olsun her zaman tehlikelidir. Çocukların bile içindeki kötülükle neler yapabileceğini görebiliyoruz bu kitapta.
Hani hep usta şair Nazım Hikmet'in şiirini paylaşırız "Dünyayı verelim çocuklara hiç değilse bir günlüğüne ....oynasınlar türküler söyleyerek... bir günlük de olsa öğrensin dünya arkadaşlığı..." Ama bu kitapta görüyoruz ki dünyayı çocukların yönetmesi yetmiyor içinde iyilik yoksa eğer.
