13 yaşından beri kağıt topluyorum Ankara'da. Niğdeliyim. İlk okula başladığım yıl geldik Ankara'ya. Orta okulu bitirebildim yalnızca; hep taktir alarak geçtim sınıfları. Liseye yazdırmadı babam; sokağa saldı beni çalışıp da işe yaramam için. O gün bugündür sokaklardayım; çizgili, çizgisiz, kareli, beyaz ve rengarenk kağıtlar, kartonlar topluyorum.
Kanserden ölen Erma Bombeck'ten yaşayanlara..
•
🦋☘️
Hayatımı yeniden yaşayabilseydim eğer; hastayken yatağa girer dinlenirdim. Ben olmadığım zaman her şey kötüye gidecek diye düşünmezdim…
Gül şeklindeki pembe mumu saklamaz yakardım.
Daha az konuşur ama daha çok dinlerdim. Yerler kirlense, masa örtüm lekelense bile daha çok arkadaşımı akşam yemeğine davet ederdim.
Oturma odasında TV
Okuduğum bir dini kitabı okuyan birini gördüm, ben hep barış ve sevgi içeren yerleri alıntılamışım, oysa o, hep azap, hep cehennem...
Hiç unutmuyorum daha lise sondayım, annem beni bir mevlide götürdü. Siyah çarşaflı bir abla sohbet yapıyor işte; şunun şu kadar günahı var, bunun için bu kadar cehennemde yanacaksın, berikini yaptığın için mezarda şu azabı çekeceksin falan...
Kan deli akıyor tabi ergenim, şimdi olsa "insanlara saygı duy, sus" derdim kendime...
"Özür dilerim ama neden Allah'ı sevdirmeye çalışmıyorsunuz da O'ndan korkutmaya çalışıyorsunuz insanları?" dedim.
Birkaç saniyelik korkunç bir sessizlik oldu.
"İnsan korktuğunu yapmaz çünkü" dedi.
"İnsan sevdiğine yaklaşır ama" dedim.
Öfkelendiğini hissettim ama belki de yanlış hatırlıyorum şu an...
Peçesini düzeltip devam etti aynı şeyleri, aynı şekilde anlatmaya.
Annem de gözleriyle yedi beni, akşam eve gidince de babama şikayet etti, babam da beni dinsiz ilan etti yine.
Herkes Allah olmaya soyunmuştu, bir yargı, bir infaz...
Oysa ben sadece düşünmelerini istiyordum.
"Akletmez misiniz?" diyordu çünkü Bakara...
"Oku" diyordu çünkü Alak...
Onlarsa cehennem, alev, azap...
Kenan Doğulu da "ne dediğin değil nasıl dediğin olay" diyordu mesela. Ama o çok önemli değil şu an.
İyiyim.
~Nasılsın?
(•Mutsuz. •İlgisiz. •Yalnız. •Kırgın. •Yorgun. •Hasta. •Umutsuz. •Küs. •Bir derdim var aslında. •Düşünceli. •Tedirgin. •Mağlup. •Terkedilmiş. •Karşılıksız seviyorum. •Platonik. •Unutulmuş. •Reddedilmiş. •Boşlukta. •Hissiz. •Acılı. •Savunmasız. •Yenik. •İşsiz. •Kalbi kırık. •Şaşkın. •Korkak. •Ailesi tarafından sürekli kıyaslanan. •İlgisiz. •Dertli.)
~İyiyim.
Dinlerin uydurma olmasını çok isterdim. Bir daha o kadar kutsal kitabı oturup altını çize çize okumak, tefsirlerine bakmak, uzun uzun düşünmek zorunda kalmazdım. Dinleri daha iyi anlamak için 7/24 tarih,felsefe,hadis vb. ilimler ile uğraşmak zorunda kalmazdım. Ne güzel göbeğimin üstüne yatıp "Amaann bunlar uydurma hajumm" derdim. Lakin
GELDİM BABA..
Açmıyor kapıyı. Açmaz..
Buz kesti içimin cehennemi. Ne akla hizmet geldim o kadar yolu sanki.. Ben onu dinledim mi ki o beni dinlesin?..
Oysa bir okyanus var yüreğimde kabına sığamayan. Bir başlasam, saatlerce konuşabilirim. Düğüm düğüm, alev alev, rüzgar rüzgar.. Öyle dolu, öyle yarım, öyle eksiğim.
Kim bilir ne kadar yaşlanmıştır şimdi.