Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.12
Anna Karenina
2024 yılında okuduğun ikinci Rus klasiği -tam Dostoyevski - Tolstoy’u geçti derken karşıma Anna Karenina çıktı ve son dakika golü oldu. Bu zamana kadar hiçbir kitabın beni böylesine derinden etkilediğini hatırlamıyorum. Klasikler açısından Tolstoy bir deha ve şu an Tolstoy durumu eşitleyerek skoru 1-1 yapmış durumda.
Anna Karenina 19. yüzyıl Rusyasında Ataerkil toplum yapısına meydan okuyan bir karakter. Kitapta Anna karakterini toplumun ahlaki normlarını ayaklar altına alıp çiğnediğini Tolstoy O şahane üslubuyla öyle güzel anlatıyor ki Rus Aristokrasisi gibi bizi de kendine hayran bırakıyor. Hele yaşadığı vicdan azabını ve o ruh halini okura yansıtması…
Anna karakterine methiyeler dizmek değil amacım. Zira oğluna olan düşkünlüğünün zamanla vronski ile olan ilişkisine engel olduğunu düşünmesiyle oğlundan vazgeçmesi, sevmediği kocasından doğan oğluna karşı anneliği ile sevdiği, uğruna ölümü göze aldığı sevgilisi neden doğan kızına olan anneliği “Annelik” kavramını sorgulatıyor.
Roman boyunca erkekler için kadınların sadece bir doğum makinesi ya da bir kuluçka olarak görülmesi ise o yüzyılın Rus toplumunun zihin dünyasına ışık tutuyor. Vronski üzerinden aşkın bir erkek için özgürlüğe vurulan pranga olduğuna vurgu yapılıyor.
Rus edebiyatında dini metinlerin ustalıkla kullanımı her okuyuşumda beni daha da etkiliyor. İlahiyatçı olmamın verdiği algıda seçicilik olsa gerek. Nobokov’un Tolstoy için söylediği vaaz edasıyla metinleri işlemesinin hakkını fazlasıyla veriyor.
Son olarak bütün karşı koyulmaz tutkuların ve arzuların sonunun baştan belli olduğunu iliklerimize kadar hissettirerek bizlere veda ediyor.
İnsana, insanı anlatan en güzel kitap!
Dünya’nın en bilinen klasiği olması, en çok okunan klasiklerden biri olması, karakter tahlili, olay analizi, monologları, diyalogları ile her bakımdan çok önemli bir roman.
Tahminimce bu platformda bu kitap hakkında bilgi sahibi olmayan yoktur, okumayan da çok azdır. O yüzden fazla bir şey yazmayacağım. Benim bu kitabı ikinci okumam oldu, o kadar severim.
Kitapta olay anlatımı çok az, genelde monolog, diyalog şeklinde ilerliyor.
Yaşadığımız toplumun her kesiminden, her türlü insana bu kitapta sayfalar arasında rastlamak mümkün.
İnsanların karakterinin, duygularının anlatımı müthiş, klasik Dostoyevski dokunuşu.
Kitabın büyük bir bölümü mahkeme salonunda geçiyor, bu kısımları oldukça etkileyici.
Bir babanın çocuklarına karşı tutumunun, o çocukların kalan hayatına nasıl etki ettiğinin ibretlik hikayesi…
Her ebeveynin mutlaka okuması gerekir, diye düşünüyorum. Özellikle çocuk yetiştirmek için, kişisel gelişim yada çocuk gelişimi üzerine kitap okuyanlar, diğer kitapların hepsini bir kenara bırakarak bu kitabı okuyun.
Herkesin bir Öteki'si vardır...
9. dereceden memur olan Bay Golyadkin'in hastalıklı bir karakteri ve paranoyakça düşünceleri vardır. Sürekli kafasında kurar, kurduğu şeylere kendini inandırır, düşmanları olduğuna inanır. Bu karakteri yüzünden çevresinde istenmez ve umursanmaz bir hale gelir. Bu önemsenmeme hali hastalığını daha da tetikler. Bir gün sokakta kendisine tıpatıp benzeyen bir adam görür. Adeta ikizidir. Bu adama kitapta Öteki/İkinci Bay Golyadkin denir. İkinci Bay Golyadkin evine ve işyerine de gelmeye başlar. Kahramanımızın bu adamla ilgili şüpheleri vardır. Kendi yerini almaya çalıştığını düşünür. Aslında bu durum kişilik bölünmesinden başka bir şey değildir. Bir nevi çoklu kişilik bozukluğu yaşamaktadır. Sağlıklı düşünemeyen zihninin ve hastalıklı bilincinin oluşturduğu bu ikilikli dünyada yaşamaya başlar. Durumu ise gittikçe kötüleşir.
Kitap olaydan ziyade durum üzerinden ilerlediği için, yani Bay Golyadkin'in içinde bulunduğu ruh halini ve psikolojisini anlattığı için çok durağan ve yer yer sıkıcı buldum. Bir Dostoyevski klasiği olduğu halde benim açımdan çok etkileyici değildi. Bunun sebebi ise Yeraltından Notlar ile kıyaslamış olmam. Maalesef onun kadar başarılı ve ilgi çekici bulamadım. Yine de okunur mu elbette...
Eğer ben insanlar arasında bir hiçsem, diğer insanların benim için ne önemi olabilir? Yoksulluğun altında ezilmişlik, sorgulanan toplum kuralları, varılmak istenen nokta iyi bir yer de olsa, bu yolun kötülükten geçiyor oluşun kabul edilip edilemeyeceği, korku, kaygı ve belki de en önemlisi vicdan muhasebesi. Psikoloji, insan doğası gibi pek çok açıdan incelemeye tâbi tutabileceğimiz Suç ve Ceza şüphesiz ki en çok okunan, en çok bilinen klasikler arasında. Böyle bir klasiği bu sayfada inceleyemem fakat herkesin ufkunu açması için önerebilirim. Hala Dostoyevski’nin kalemiyle tanışmayan varsa, lütfen dönemin soğuğuna sizi götürüp üşütmesine izin verin. Benliğinizde başka bir kapının daha açılacağına eminim
Öteki
Merhabalar,
Dostoyevski, öteki kitabıyla kişilik bölünmesi yaşayan Yakov Petroviç Golyadkin ile tanıştırıyor biz okuyucuları.
Bay Golyadkin 9.dereceden bir memur,kendi halinde, etrafındaki insanlarla çok iletişim kuramayan,kendisini ifade edemeyen,sosyal olmayı sevmediği için bunun acısını yalnızlaşmakla yaşayan, iyiliği,iyi olmayı öğütleyen bir
·
Puan vermedi
Bir Dostoyevski klasiği! Öteki" bir çok kişilik öyküsü. Bir bölünmüşlük romanı. Kaç ötekimiz var bu hayatta veya "öteki"lerimizi görecek kadar farkındamıyız kendimizin!!!!
·
Puan vermedi
"Bir Dostoyevski klasiği! Öteki" bir çok kişilik öyküsü. Bir bölünmüşlük romanı. Kaç ötekimiz var bu hayatta veya "öteki"lerimizi görecek kadar farkındamıyız kendimizin!!!!
"Fakir olmak günah değil, zengin olup başkasını ezmek günah!"
Pişmanlıklar, keşkeler, aşklar, sevgiler, kıskançlıklar, dostluklar, umutlar, kaygılar, korkular, ihanetler, entrikalar, sırlar, vedalar, ayrılıklar, ölümler, buluşmalar ve daha nicesi, bir eserde toplanmış... Bir Dostoyevski klasiği...
Ezilenler, yazarlık yapan İvan Petroviç'in ağzından anlatılıyor. Kitap, iki temel konu üzerinden ilerliyor. İlki, Prens'in oğlu Alyoşa ile İhmenevlerin kızı Nataşa'nın birlikteliği, ikincisi ise yaşlı bir ihtiyar olan Yeremia Smith'in ölmesiyle, torunu Yelena'nın ortaya çıkması. Bu iki konu bir şekilde birbirine bağlanıyor, hem de en şaşırtıcı yerinden...
Dostoyevski, karakterlerinin analizlerini ve ruh tahlillerini öyle ustalıkla yapıyor ki, iç dünyalarını sanki kendi yaşıyormuşçasına öyle başarılı yansıtıyor ki okurken kapılıp gitmemek mümkün değil... Bu hem mesleğim gereği benim hayranlığım hem de Dostoyevski'nin mutlak başarısı...
İlk İncelemem
Belki de okuduğum onca dünya klasiği içerisinde beni en çok etkileyen klasikti. Zaten eğer Dostoyevski okuyorsanız beğenmemek gibi bir şansınız pek mümkün olmuyor. Kitapta olay örgüsü, karakterlerin iç dünyalarında yaşadıkları duygu değişimlerinin analizi, baş karakterimiz olan Raskolnikov'un doğruları ve gelenekselleşmiş doğruların çarpışmasıyla yaşadığı iç çatışmalar,kurulan diyaloglar muntazam bir şekilde yazıya aktarılmış. Kitabın ana fikri,konusu,olay örgüsü kesinlikle kitabın okuyucuyu sıkmasından ziyade derin bir şekilde etkilemesini ve okuyucuyu içine çekmeyi başarıyor. Kitaba başladığınızda elinizden düşüremiyor okudukça okuyasınız geliyor . Ve küçük bir tavsiyede bulunmak istiyorum. Kitabı beşer yıl arayla tekrar okuyun çünkü her yaş aldığımızda yani olgunlaştığımız da kitaptan da alacağımız dersler ve tatlar değişiyor.
Bu kitap bende derin bir etki bıraktı.Yani ne bileyim gerçek bir hikaye olsa ancak bu kadar çok üzüleceğimi sanıyorum. Bir insanın sevgisi uğruna yaptığı onca fedakarlığa rağmen en sonunda tekrar kendi yalnızlığında tıkılıp kalmasına mı üzüleyim yoksa yoksulluktan doğan mecburiyetin,hayatını mahvetmiş bir insana dönüşüne bağlı olarak, insanlara bu kadar eziyet çektirmesine mi karar veremedim.Tipik bir Rus Edebiyat-ı klasiği.Acı, hüzün, yoksulluk, çile...
·
Puan vermedi
Merhaba Patokur Bugün sana @pamukokumalar grubum ile okuduğum Ocak ayının #pamukileklasik 'inden bahsedeceğim. Dostoyevski - Beyaz Geceler
Öncelikle Dostoyevski'ye bayıldığımı belirtmeliyim. Bazen okumak zor gelebiliyor çünkü eserleri hayli uzun ama bu kitap sadece 202 sayfa ve içerisinde tam beş uzun öykü var. Ben klasik okuyamam
Küçük kardeşimin en sevdiği yazar ve kitap serisinden biri.. Sürekli döndürüp dolaşıp aynı kitabı okuyor, bu durum aşırı komiğime gidiyor, ne bahsediyor da bu çocuk çok seviyor diyorum. Neyse okumaya başladım, hem komik hem de ders verici cümlelerin olması çok hoşuma gitti.
“Bazen hayatımın ne kadar GERÇEK ne kadar HİLELİ olduğunu merak ediyorum.”
“Belki de etrafımdaki herkes ROBOTTU ve ailede tek gerçek insan bendim.”
“Ben HER ZAMAN birilerinin hayatımı uzaktan gözlediğini hissetmişimdir.”
dikkatimi çeken alıntılar arasında.
Ama en garibime giden olay kitabın tanesinin 176 tl olması, ne bu kitap dünya klasiği mi bir Dostoyevski, Gogol, Hugo eseri mi de bu kadar pahalı. Bu durum tartışılır. Ama her çocuğun kütüphanesini süsleyecek onları kitap okumaya itecek bir kitap. :)
Bir Dostoyevski klasiği, insana dönük yorumlar gerçekçi çıkarırlar... evet hepimiz hata yapabiliriz, insan oluşumuz ve hataya yatınlığınımız tabiki de bizi cani olmaya itmiyor...
"Zulüm bir alışkanlıktır; insanda bu alışkanlığın kökleşmesi , sonunda hastalığa dönüşmesi mümkündür. Sarsılmaz inancıma göre, en iyi bir insan bile alışkanlıkla, sanki bir hayvanmış gibi kabalaşıp o derece aptallaşabilir."
Yazarımızın da dediği gibi, bunu hatalar için de söyleyebiliriz, kendimizi buna alıştırırsak hastalığa dönüşebilir. En masum en hatasız insanda bile...
Kitapta çeşitli suçlardan hapse girmiş insanlardan, psikolojilerinden ve günlük yaşamlarından bahsedilmiş.
O da bir cinayet suçlusu olarak hapse girmiş bir baş karakterin anıları şeklinde oluşturulmuş bir kitap...
Hapishaneye ölüler evi denmesinin sebebi de oradaki hayatın tekdüzeligi ve özgürlüğünü kaybetmiş bir insanın ölüden farksız olması.
