Maratonun 4.kitabı Teneke Adam oldu. Yukarıdaki alıntılar gibi bir sürü harika cümleler yazabilirim aslında kitaptan sizlere. Ama gelin görün ki kitabın ilk yarısı tek kelimeyle beni süründürdü.
Bunun sebebide kurgudan değil yazarın seçtiği anlatım biçiminden kaynaklıydı benim için. Konuşmalarda tırnak işareti olmaması kafamı o kadar yorduki tekrar tekrar okuduğum yerler oldu anlamak için. Gözlerim konuşmalarda o tırnak işaretlerini aradı resmen. Bu sebeple ilk yarı hem anlaşılmaz hemde karışık bir şekilde ilerledi.
İkinci kısım ise nispeten daha iyiydi. Hem asıl okumak istediğim karakteri hemde günlük şeklinde okuduğumuzdan birazda yazarın diline alışınca, bu sebeple daha iyiydi ama hep bir eksiklik hissi vardı.
Konu eksikliği, konuşma eksikliği, duygu eksikliği gibi... Oysa ki kurgu beni çok fazla heyecanlandırmıştı.
Bu bahsettiğim şeyler yok mu? Tabii ki var. Fakat benim için yeterli değildi diyebilirim.
Bu seperlerden dolayı hem kendimi veremedim hemde kitap benim için ortalamanın altında kaldı.
İşim diğer tarafı çok seveni de var. O yüzden bende ortada kaldığım için kendiniz okuyup karar verin diyorum.
Freud'un Eril Söylemli Teorilerinin Eleştirisi
Toplumsal olanın bölün(e)mez bütünlüğünü savunmak; bugün tüm ününe karşın pozitivizmi içermekle birlikte onu aşan sosyal teorinin görece açıklayıcı kabiliyetinin; kabulü manasına gelir. Türk eğitim sistemi ve özellikle gelişim psikolojisinde temel alınan Freud’un gelişim teorisini incelerken
Kitap kapağındaki"kokusuna alistiginiz bir insanı unutamazsiniz" sözünün dikkatimi cekmesiyle edindiğim bir kitap. Dili kolayca akıcı ama tam tarif edemediğim bir eksiklik var. Kötü diyeneyecegim,yuregim seni çok sevdi nin topuguna erisemesede keyifle okunur
Kitabın başında Ali Nesin ile babasının mektuplaşmaları vardır, çok güzeldir. O kadar fazla mektup var ki kitap 55. sayfadan başlıyor, bu mektupların başka bir kitapta yayınlanıp yayınlanmadığını bilmiyorum. Bu kitabın girişinin böyle olmasını ben çok sevdim, matematiğe girmeden önce sizi biraz duygusal olarak yoğuruyor sanki.
Haydi şimdi kitabın
Kırmızı, Gri ve Sitah
Günahın Üç Rengi’nde fahişelik, homoseksualite ve sado mazoşist hayatları tanıyor ve onları anlamaya çalışıyoruz. Okuması keyifli ve sizi bunaltmıyor. Konu itibariyle rahatsız edici birkaç yer var ancak onlar da kitabın gerçekçiliğini sağlamlaştırıyor.
Benim tek eksik bulduğum yanı kahramanların iyileştikten sonraki anlarını tadamamış olmamız, bir eksiklik kaldı kitabı bitirince. Kral Kaybederse’yi ya da Camdaki Kız da hissettiklerimi hissedemeden.
Gülseren Hanım kitaplarıyla insana kendi hayatını sorgulatıyor, verdiği bir demeçte de amacının bu olduğunu söylemişti.
Bu kitapta da toplumun uç kesimlerinden üç insanı temele alarak insanı ve travmalarını inceliyor, bize de seyredip düşünmek kalıyor.
Biz okuduğumuz her kitaptan sonra eşimle sohbet ederiz ancak Gülseren Hanım’ın kitaplarından sonra bu sohbetler bir hayli uzuyor, yorum yapacağımız konuşacağımız farklı farklı kapılar açılıyor önümüzde.
Bir polisiye roman okurken bu kadar sıkıldığım çok az kitap olmuştur biraz daha uzun olsaydı bırakacaktım elimden.Agatha Christie 'nin kitaplarına her zaman büyük bir hevesle başlıyorum ama her defasında da hayal kırıklığı yaşamaya devam ediyorum.Çünkü ya olayı baştan çözüyorsunuz ya da karşınıza o kadar çok karakter çıkarıyor ki her şey karışıyor.Zaten bazı kitaplarının başlangıcında romandaki karakterlerinin listesi bulunuyor ama en çok ihtiyaç duyulan kitaplarından bir tanesi olan "Ölümün Tam Zamanı"nda böyle bir liste de yok.Yani o bile bir eksiklik.Bu kitabında da çok fazla karakter bulunuyor böyle olunca da bir yerden sonra takip edemiyor ve kopuyorsunuz.Zaten öylesine sade yazılmış ki 175 sayfalık bir kitapta alıntı yapmaya değecek neredeyse tek bir cümle yok, adeta düz yazı gibi.Kitaplığımda yazarın 5 tane daha kitabı var onları da bir şekilde okuyacağım artık ama bu sıkıcı durum onlarda da devam ederse bir daha da herhangi bir kitabını okumayacağım.
