Demirtaş her kitabında kendini biraz daha geliştirmiş... Leylan kurgu ve dil olarak gayet iyi bir kitap. Bu yazarın ilk romanı olduğundan (diğer iki kitap öykü), "metni nasıl dolduracağım" kaygısı hissedilir bir şekilde kendini gösteriyor. Esasta bu kitaptan iki kitap çıkardı ve zaten kitap içinde de bu şekilde bir ayrıma gidilmiş. Ben kitap içinde kitap olayını pek sevmem. 90larda çok modaydı, o zaman da sevmiyordum. Ama Leylan'ın okunurluğu açısından bir sıkıntı yarattığını da söyleyemem. Gene de kitap içindeki ikinci kitabın, kitap içindeki birinci kitaba bağlanarak bitmesini beklerdim. Bu bana biraz havada kalan bir durum gibi geldi. İç içe iki kitabı ayrı ayrı değerlendirecek olursam, ilk kitapta aktarılan platonik aşk hikayesini çok eğlenceli ve zekice buldum. Keyifle okudum. Ardından gelen kitap içi ikinci kitap da insanı hemen içine alan bir bilim kurgu havasında. Özellikle ilk bölümler merak uyandırıyor ve sürükleyici. İki kitap birbirine bağlansa bence hiçbir eksiklik kalmazdı. Sadece bir fazlalık var, o da ikinci kitabın son bölümündeki 4-5 sayfalık didaktik "nutuk"... O kısım da biraz daha kısa tutulsa, sıkmaz ve kitabın tamamında oluşan akıcı havayı bozmazdı. Gene de ortalamanın üstünde bir eser üretmiş yazar. Seher'i "almayın", Devran'ı "almanıza itirazım olmaz" demiştim... Leylan'ı almazsanız siz kaybedersiniz ;)