Bir anda içinde çok faza şey ölmüştü. Henüz daha doğmamış olan, ama içinde ışığa hasret bir çocuk gibi yaşamayı isteyen parlak, neşeli bir gülüş. Ve çokça gençlik, özlemle bekleyen, geleceğe güvenen ve kapalı her kapı ardında mutluluk ve ışık olduğunu sezen ve bu kapıları kendi isteği üzerine açılacağına inanan bir gençlik..
Sayfa 58 - İlgi Kültür Sanat YayınlarıKitabı okudu
Ah, o onca dramanın ortasında yeşererek yaşamı mümkün kılan iyimserlik!
Annem günlüğüne lisenin son yılında başlamış ve üniversite öğrencisiyken de birkaç yıl tutmaya devam etmiş. Kırkların sonu, ellilerin başı. (…)Ama bu defterde ona dair hiçbir şey yok. En sıradanından bir genç kız günlüğü: Birilerine âşık olası, heyecanla kalbine kulak veresi mi var, yoksa gelip çattı mı o an, bu mu o duygu, gerçek mi tüm bunlar? Ve bir dolu mutluluk. Okuduğu kitapların, arkadaşlarının, pencerenin ardındaki güneşin, yağmurun verdiği mutluluk. Üzerinden, hayatın istediğinden fazlasını vereceğine dair fikirsiz gençlik özgüveninin buram buram yükseldiği satırlar.
Tüm bir ülkeyi zincire vuran korkunun izi bile yok. Sanki ihbarlar, kamplar, tutuklamalar, kuyruklar, fakirlik; hiçbiri yaşanmamış.
O zamanlar okuyup bu kör, nerede yaşadığının farkında olmayan kıza hayret etmiştim.
Bu kız çocuğu hapishane olarak dizayn edilmiş bir ülkede, bir zifirî karanlığın içine doğmuştu. Buna rağmen hayatı kendisine sunulan bir lütuf; aşkın vücuda gelmesinin, aşkı tatmanın, dünyayla mutluluğunu paylaşmanın yolu olarak görmüştü.
Arkadan Düğmeli PaltoKitabı okudu
Sevilen insan, başka zamanlarda hep bir şeyin eksik olduğu noktada durur gibidir. Deyiş yerindeyse ruhlar, dos á dos birleşirler ve bu arada kendi kendilerini de gereksiz kılarlar. Bu yüzden çoğu insan büyük bir gençlik aşkı geçip gittikten sonra ruhun eksikliğini artık hissetmezler ve böylece bu delilik hali de aslında yararlı bir toplumsal görevi yerine getirmiş olur.
Sayfa 317Kitabı okudu
Stefan allak bullaktı. Yüreğinde gençlik ateşinin tutuşturduğu ilk aşkı, vicdanında ise bir prens olarak görevleri vardı.
Raymalı-aga kendi zamanında çok tanınmış bir cırav (yırcı), bir ozan idi. Daha küçük yaşta ün kazanmıştı. Tanrı vergisi bir yetenek ve kişiliğinin üç güzel özelliği sayesinde bozkırın en ünlü yırcısı, âşık ozanı olmuştu: Güftesini kendi yazar, bestesini kendi yapar ve güzel sesiyle bunları hem çalar, hem söylerdi. Dinleyenler ona hayran
ötüken yayınevi
Cahillerdi! Yaşları büyümüş, bedenleri olgunlaşmış ama akıllarındaki düşünceleri çocuk kalmış, ergenlerdi. Her şeyden evvel gençlik yüreği… Hem bencil hem de pek hordu… Kızdı onlara. Sonra acıdı, merhamet etti ve düşündü. Sonra çaresiz kaldı ve yine kızdı. Kaşlarının hilali devrildi Umutlarının üstüne. Böyle kuvvetli bir aşkı nasıl yok sayarlardı, aklı hayali almadı.
AŞKTA ESAS OLAN ÖZÜ BULMAKTI.
Sevgiliden gelen ezaya tahammül edebilmekti âşıklık. Meryem, o merdivenlerin ilk basamağındaydı. Hayat müzeyyin, yaşamak muhteşemdi. Sevgi denen muhteşem okyanus sadece insan kalbine yerleştirilmişti. Hiçbir göl, hiçbir ırmak, hiçbir deniz onu geçemezdi. Var edenin yansıması sonsuz bir okyanusken onun dışındaki sevdalar deryada damla kalırdı. O sebeple doyuramazdı insanı; saramaz, kucaklayamazdı. Çünkü kalbi onca çeken ve çelen şey içinde nefsin hoşuna giden her şey sönüp gidiciydi. Güzellik gidici, gençlik sönücü, güneş batıcı, çiçek solucuydu. Her ne varsa insan kalbini celbeden, batıp yiticiydi. İnsan kalbinin bunları sevmek için yaratılmadığını, bu sebeple bunların hiçbiriyle tatmin olamayacağına anlamıştı Meryem. Sadece Mahbub-u Bakinin muhabbetiyle tatmin olabilen kalpler, batıp kaybolan şeylere, makamlara ve servetlere bağlanamazdı. İnsan gitmeyene, yitmeyene, bitmeyene hasretti. Aşkın içeriği oydu. Sönüp gidenler ve yitip kaybolanlar aşkı tanımlayamazdı. Güneşin, yıldızın, günün ve gecenin yitip gidişini seyreden İbrahim Nebi ne güzel anlamış ve tanımlamıştı her şeyi:
"Lauhubbil afilin!"
"Batıp gidenleri sevmem."
Sayfa 72Kitabı okuyor
Ve ağır bir darbe vurdun..
'Gençlik aşkı işte, geldi geçti’ dedi abim, neden sonra, yalancı bir hüzünle.
Ben bu masada seni harcatır mıyım hiç Suzan? Sana ait olan bir şeyin maskara edilmesine izin verir miyim? Gülüşler durulunca dimdik abime baktım: ‘Hangi gençlik aşkı on beş sene sürer?’ dedim. ‘Hangi gençlik aşkında hapishane kapısında yatılır, yüzlerce mektup yazılır? Suzan’ın seni uğruna ölecek kadar çok sevmesine gençlik aşkı mı diyorsun? Türkmenistan’a giderken yemin etmedin mi, ‘biraz para kazanayım döneceğim, hemen evleneceğiz’ diye?
Dünyanın, dünyamın sonu gelmiş gibiydi. Gençlik yıllarımdan sonra ilk defa kendimi canlı ve normal hissetmiştim. Aşkı bulmuş ama sonra da çok acı bir şekilde ne kadar geçici olduğunu anlamıştım.
Niye? Gençlik kuşlardan daha özgürdür.
Kimin gücü yeter aşkı durdurmaya
Mutluluk sırayla herkese bahşedilir;
Bitmiş olan şey yaşanmaz bir daha.
Kadının fiziksel görünümünden, gençlik ateşinden yoksun olsa da şiddetli arzuyla kendisini çeken ve bağlayan bedeninden bahsederken ne kadar sevimli olduğunu ancak ruhumun derinliklerinde hissedebiliyorum.
Hayatım boyunca şiddetlu bir arzu ve ateşli bir özlemle yanan bir aşkı hiç böyle bir saflık içinde görmemiş, hatta böyle bir saflık içinde ne düşünmüş, ne düşlemiştim.
Bu masumiyet ve bu gerçeği anımsayınca, ruhumun derinliklerinin kor alevi gibi yandığını, bu sadakat ve şefkat imgesinin nerede olursam olayım peşimden geldiğini, yanıp tutuşan benmişim gibi özlem ve hasret içinde olduğumu sana söylersem bana kızma..
Sayfa 15Kitabı okudu
Bu gelip geçici bir gençlik aşkı, sonunda olgunlaşıp bu sevdadan vazgeçecekler...
son kuşlar da havalandı şarklarımızdan
şu yeryüzünden anlamı da kovunca
geleceksiz bir gençlik aşkı nasl örgütlesin
Arif Madanoğlu
Yazarın bir şehre olan muhabbeti...
Kahire benim için eski bir sevgili..
O benim için aradan yıllar geçse de aynı güzellikte kalacak bir gençlik aşkı..
Onun karmaşa ve girdaplarına bakınca, onları seyre dalınca, kendi içimin karmaşa ve girdaplarını izlediğim hissiyle büyüleniyorum..
Kahire ruhumun içindeki müzikle karşılıklı yağan bir yağmur..
İncitmeyen bir güneş..
Beni yakan bir ateş ve beni ıslatan bir yağmur; ama yağmur da, ateş de benim..
Her Doğulu gibi, ben de biraz Kahire'yim.!
Sayfa 71
