Bir gün anlarsın beni neden suskunum
Dünya içimde konuşurken böyle
Bedenimi aşıyor yorgunluğum
Karşında oturduğum masalardan dökülüp saçılıyor
Bu öyle bir çığlık ki, susuşlar kalıyor geride
Ondan öte her söz bir saçmalığı büyütüyor...
Yavuz Bülent Bakiler
Sözde senden kaçıyorum
Dolu dizgin atlarla
Bazen sessiz sevdasın
İpekten kanatlarla
Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla
Karşıma çıkıyorsun
En serin imbatlarda
Adını yazıyorum
Belki bir gün anlarsın
Bu mektubu iyi oku. Bir gün olur, belki hepsini anlarsın.
Bir gün sevdiğin insanlardan DARBE yersen pembenin kara, dostluğun yara sevmeninde palavra olduğunu Anlarsın...