Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma
İşte o sırada bir tilki çıkıverdi ortaya.
“Günaydın” dedi tilki.
“Günaydın” dedi küçük prens kibarca. Ama etrafına baktığında kimseyi göremedi.
“Buradayım! Elma ağacının altında.”
“Sen kimsin? Çok güzel görünüyorsun.”
“Ben bir tilkiyim.”
“Gel, birlikte oynayalım. Öyle mutsuzum ki” dedi küçük prens.
“Seninle oynayamam” dedi tilki, “ ben
Arkadaşlar merhaba.. Bir öneride bulunmak istiyorum size. Sitedeki herkesin katılımıyla (tabi belli kurallar dahilinde) küçük bir öykü yazmaya ne dersiniz? Şöyle olacak, mesela ben bir öykü başlatacağım 4-5 cümleden oluşan. Ardından bu iletinin altında yorum yapan ilk kişi benim yazdıklarımı kendi hayal dünyasına göre devam ettirecek. Sonraki
ÖLÜM VAR!
Ömür, bir tesbihin taneleri gibi. Her gün bir tanesi gidiyor. Ve tesbihin sonuna doğru biraz daha yaklaşıyor insan. Yaklaşıyor da!
Hiç ölmeyecek gibi yüzü dünyaya dönük sadece.
Kimse akıl etmiyor ki, demiyor ki acaba bugün son günüm olablir mi?
Dünya denilen şu mekana veda günüm olablir mi bugün demiyoruz.
Uzaklardan salâ sesleri duyuyoruz her gün
"KADINIM"
KADINIM.. Seni yazmak istedimde
dolu verdi gozlerim. Hani
nikahımızın bir kaç gün öncesiydi,
her şey hazırlanmış heyecan sarmıştı
bizi. Babam “sor bakalım mehir ne
istiyor” demiş sana gelmiş ve
cumaya dahi gitmeye üşenen bana
hem dünyama hemde ahiretime
yetecek şu cümleyi söylemiştin, ”
Nur suresini ezberle bu bana yeter.”
Allah senden razı olsun,