Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Victor Hugo idama ve giyotine karşı olan düşüncelerini anlatmak için bir mahkûmun ağzından son gününü ve düşüncelerini kaleme alıyor.
Kitap'ı beğendim. Duyguları çok güzel yansıtmış yazar.
Puanım: 8/10
"İnsan düşleri öldüğü gün ölür."
"İnsan ne yaparsa yapsın, suçu ne olursa olsun ölümü hak eder mi? İdamı hak eder mi?" gibi cesur soruları, okuyucusuna yönelten Victor Hugo'nun bu kitabı, insana değişik bir bakış açısı katan, vurucu cümleleriyle vicdanınızı sorgulatan bir dünya klasiği.
Victor Hugo'nun, bu kitabı 1829 yılında ve 26 yaşında yazdığı göz önüne alınırsa,
88 syf.
10/10 puan verdi
Greve Meydanında şahit olduğu infazlardan rahatsız olan Hugo'nun, bu cezanın kaldırılması gerektiğini düşündüğü için, farkındalık yaratmak amacıyla kaleme aldığı bir eser diye düşünüyorum. Bir idam mahkumunun ağzından O'nun son altı haftası, infaz günü ve merdivenlerden giyotine çıkarken hissettikleri anlatılıyor. Kitapta krala, din adamlarına, hakimlere ve bu acımasız infazların coşkulu birer seyircisi olan halka da sıkı eleştiriler var. idam cezasının sadece infaz edilen kişi için değil arkada bırakacağı annesi, karısı ve çocuklarını da kapsayan bir ceza türü olduğuna dikkat çekiliyor. Giyotinle idamın avantajları yönünde söylenenler mahkumu teselli etmekten çok uzak hatta bunlara inanmıyor. Makumun 6 hafta boyunca idamını beklediği süre de bir tür uzatılmış işkence, "6 haftalık bir can çekişme" olarak ifade edilmiş.
Önsözde" zindancıların yeterli olduğu yerde cellatlara gerek yoktur" diyen Hugo idam cezasını çok hümanist bir bakış açısıyla ele alıp okuyucuya bu duyguyu çok güzel geçirebilmiş.
En sevdiğim kitaplardan oldu diyebilirim.
Victor Hugo’nun ilk olarak 1829’da yayımlanan kısa romanı, ölüme mahkum bir adamın düşüncelerini anlatır. Hugo bu romanı ölüm cezasının kaldırılması gerektiğine dair duygularını ifade etmek için yazmıştır.................................................................................................................................................
Kitapın konusu:idam cezasına çarptırılmış bir mahkumun iç sesi,yaşadıkları,duygularının anlatıldığı bir kitap Ölümsüz yazar Victor Hugo'nun 1829 yılında kaleme aldığı roman, yazarın Paris'teki ünlü Greve Meydanı'nda gerçekleştirilen bir idama tanıklık etmesinden ilham alıyor.
Yorumum: selamlar ben geldim! Kitap genel olarak güzeldi istesem bir günde bitirebilirdim ancak yavaşça ve sindirerek okumayı tercih ettim yazar mahkumun iç dünyasını çok güzel bir biçimde anlatmıştı insan kitapı okurken kendisini o mahkumun yerine koymadan duramıyor. Yazarın daha önce sefiller kitapının ilk cildini okuma fırsatı bulmuştum bu okuduğum ikinci kitapı kalemi gerçekten muazzam genelde bu tür edebi eserleri anlamayıp, kafası karışan beni bile çok etkiledi. bütün klasik kitaplarda olduğu gibi bu kitabında sonu havada kalmıştı ama devamında ne olacağını tahmin etmek zor değildi elbette. Kitapın konusundan ötürü on yedi yaşından büyük takipçilerimin okumasını öneririm. Hem edebî hemde psikolojik bir eser olduğundan ötürü daha küçük yaştaki takipçilerim biraz etkilenebilirler. Yeni yorum ile görünşünceye dek kendinize iyi bakın
Kitap uzuuun bir önsöz ile başlıyor. Ben normalde önsöz okumayı sevmem fakat bu eserdekini sabırla okumanızı tavsiye ederim. Kitapta geçen adalet, yargı sisteminden ve siyasi açıdan birçok bilgi veriyor, bu da kitabı okurken daha iyi anlamamızı sağlıyor.
Hugo, idam cezası gibi bir korkutucu cezalandırmanın insanlığa hiçbir faydası olmadığını fark edip, toplumu bilinçlendirmek için yazmış ve yayımlarken adını gizlemiştir. Bir varlık ne kadar büyük suç işlerse işlesin, cezalandırmanın sadece tanrıya özgü olduğunu savunup, o devirde yaşayan insanların idamı zevkle izleyip alkışlamasını vurgulayarak eleştirmiştir.
Yazar, idama mahkum edilen bir gencin idam gününe kadar olan duygularını ve düşüncelerini titizlikle kaleme almış ve okuyucuya hissettirmiş. Aslında okurken bir nevi mahkumun iç sesini okuyoruz. Bir insanın ölüme giden yolda, ölmeden önce ne hissettiğini, ne düşündüğünü muazzam bir şekilde kelimelere dökmüş.
İlk defa duyduğum bir bilgiyi de buraya bırakmak istiyorum. Ünlü spor markası Nike’ın kullandığı “JUST DO IT” sloganı, 15 Mart 1832 yılında ki bir idam mahkumunun son sözüymüş. Sadece yap! 186 yıl önce!
Kitabı okurken kanım çekildi, sonra dondu. Bazı yerlerde nefesimi tuttuğumu ve kalbimin çok hızlı attığını hatırlıyorum. Lütfen bu kitabı okuyun, okutturun. Bir sonraki Hugo okumalarım için çok heyecanlıyım!
Kitapla kalın...