Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
“ Benim suçum muydu çocukken büyümek zorunda kalmak? “
Uzun zaman ertelediğim bu kitabı sonunda bitirdim. Hazmetmeyi bekledim bir kaç gün. Etkisinden ne zaman çıkabilirim bilmiyorum. Ha çıkabilir miyim onu da bilmiyorum.
Sayfalarca şey yazabilirim bu kitap hakkında ama yazamayacağım. Dilime gelen kelimeler, cümleler yazıya dökülmeyecek biliyorum.
Kitaptan bir alıntı bırakacağım buraya sadece…
“ Kitap çıktıktan sonra aldığınız tepkiler neler?
Bu soru karşısında acı acı gülümsüyorum...
Çünkü olumlu tepkilerin sonuna hep şu cümle ekleniyor:
" Okuyup bitiremedim. " Ne demek bu?
Bu kadınlar bize yaralarını açıp gösterdiler, biz o yaraları görmezden gelirsek,
ya da o derin yaralardan gözlerimizi kaçırırsak olmaz. Tek kelimeyle olmaz arkadaşlar. Olmaz...
Okuyacaksınız, okutacaksınız, hatta gözlerinin içine
sokacaksınız!
O yaraları görmelerini sağlamak zorundayız!
Bu tür kitapları yazanlar övgü falan beklemiyor. Görün istiyor, görün.
Gözünüzü kaçırmayın, yaranın ta içine bakın. Bakın ki, yarasını gösteren kadınlar kendilerini yalnız hissetmesin, yaralarını göstermek için bir
nedenleri olsun, bir duyarlılık oluşsun.
Yarasının üstünü açan kadınların evi taşlanmasın!
Onlardan bir "merhabayı," dahi esirgeyen komşuları bir an durup düşünsün! “
……
Kitap adını Afganistan'da her yıl uçurtma şenliklerinden alır. Ve kitap uçurtma avcısından ziyade iki tane karakterimiz üzerine duruyor. Emir ve Hasan, Emir bir ağanın oğlu Hasan ise bu ağanın hizmetçisinin oğlu aslında bu iki karakterin zamanla aralarında dağlar kadar fark olduğunu göreceksiniz ve bu durumun zengin ve fakir arasındaki
Eklentik Felsefenin Bizden Akademisyeni
Gazali 1000'li yıllarda Horasan'da doğmuş bir Müslüman. Modern dönemin diliyle kendisini biraz daha tanımlamak zorunda hissedersek kendisini filozof, akademisyen, ilahiyatçı gibi sıfatlarla da tanımlamamız münkündür.
Açık konuşmak gerekirse, Batı'nın eklentik bilim anlayışından dolayı her konu bir kör düğüme dönüşüyor. Kendimi
Merhabalar,
Karanlıklar Çağı temeli gerçekten sağlam olan bir kitap yani kitabı okurken aklınızda o dünya ile alakalı pek bir soru kalmıyor. Kitap hakkında söyleyebileceğim bana göre kötü olan bir kaç nokta var. Fantastik kitapların daha olay ağırlıklı olup fazla betimleme yapılmamasının daha iyi olduğunu düşünüyorum. Kitapta betimlemeler oldukça fazla benim açımdan ancak eğer çok sıkılmıyorsanız bu herhangi bir sorun teşkil etmeyecektir sizin için. Kitap karakterler üzerinden anlatılsada ilahi bakış açısı ile anlatılmış.
Benim en sevdiğim karakter Ephyra'ydı ve onun az bölümünü okumak açıkçası beni biraz üzdü. Yani diğer karakterlere ikişer üçer bölüm verilirken ona bazen 30-40 safyada (özellikle sonlarda) 2-3 sayfalık bir kaç bölüm verilmişti. Bu durum Beru içinde geçerli onunda kitapta sadece 5-6 bölümü vardı.
Bunlar dışında kitap oldukça güzeldi. Buraya konusunu spoiler vermeden yazmak isterdim ancak kitap farklı bir karaktere döndüğünde genel konu değişiyor ve benim bunları ileriki bölümler hakkında spoiler vermeden anlatmam oldukça zor.
Ancak size sadece şunu diyebilirim ki eğer fantastik seviyoraanız bence okuduğunuza değecektir ve size tavsiyem ~hiç bir karaktere güvenmeyin.~ Çünkü gerçekleri ve bazı karakterler arasındaki bağları öğrendiğinizde oldukça şaşıracaksınız.
Son olarak da demeliyim ki kitabın sonu açık uçlu yani evet o anki olay bitiyor ama beklediğiniz son gerçekleşmiyor ve Asıl konu bir açıklığa kavuşmuyor. Bildiğim kadarıyla ikinci kitap hakkında bir açıklaam yok ancak ikinci bir kitabın çıkmasının çok daha iyi olacağı görüşündeyim.
Said Halim Paşa 1865 yılında (64'te olabilir) Mısır'da doğmuş,bir kaç dil bilen Avrupa'da hukuk,siyaset bilimi,vs.. eğitim almış soylu biri.1913-1917 arası sadrazamlık yapmış.1921'de (bu tarih önemli) Roma'da suikast sonucu ölmüş.. Kitaba gelince çok ilginç başlıklar vardı.Okudukça kafamda soru işaretleri oluşturan bir çok
‘’On Numara Bryce’’
Sarah J. Maas’ın en sevdiğim özelliklerinden biri güçlü kadın karakterler kaleme alması. Ayrıca böyle iddialı ve hoppa kadınları da oldukça seviyorum, bu yüzden Bryce benim için tam olarak ‘’On Numara Bryce’’tı. :)
.
.
Bence yazarın kaleminin en bilinen özelliği karakterler arasında sıkça geçiş yapması, olayları detaylı ve iç içe işlemesi. Cam Şato’yu okurken sürekli karakterler arası geçişler, olayların fazla uzaması beni biraz sıkmıştı ama bu kitap 853 sayfa olmasına rağmen bu durumu hiç yaşamadım. Yine olaylar uzundu, detaylara yer verilmiş ve iç içe bir olay örgüsü vardı ama benim için oldukça akıcı ve keyifli bir maratondu. Belki de yazarın önceki kitaplarıyla bir geçmişim olması yazarın dili ve olayları ele alışına aşina olmamı sağladı. Okurken geçen hiç bir konunun çöpe atılmayacağını ve bir şekilde karşımıza sunulacağını bilerek her bir detayı dikkatle okudum. Belki yazarla ilk defa bu kitapla tanışmış olsaydım bende ‘’gereksiz uzun, olay 400 sayfada verilirdi’’ derdim ama ben kitabı oldukça beğendim. Eğer basit üslupla yazılmış, ilk 100 sayfa da sonunu tahmin edebileceğiniz kitapları okumayı seviyorsanız bence başlamayın. Fakat bir kitaptan beklentiniz kalabalık evren, kaliteli bir betimleme ve güçlü bir kurguysa seveceğinizi düşünüyorum.
.
.
Şu an kitapla ilgili en büyük soru işaretim Jesiba ve Aidas ile ilgili. Hadi Jesiba neyse de ben kedicik Aidas’ı baya bi sevdim, nolur kötü biri olmasın…
.
.
Ayrıca çevirmenle alakalı ciddi sıkıntılar olduğunu düşünüyorum, bazı kelimeler o kadar anlaşılması güç ve karışıktı ki bir kaç kez okuyup ne demek istediğini tahmin etmem gerekti.
Klasik kitaplar üzerine çok konuşmayı ve inceleme yapmayı sevmiyorum aslında. Çünkü günümüzde okurlar ve kitap eleştirmenleri tarafından geldikleri nokta, gördükleri değer ve ilgiyi fazlası ile hak etmeleri, herkes tarafından kabul görmelerinin zaten edebi anlamda yeterince geçerli sebepleri var bu yüzden benim alelade bir yorumum durumu çok
“Siyahlı adam çölde kaçıyordu.Silahşor da peşindeydi.”
Giriş kitabı olarak bence gayet güzeldi.Çok yıllar yıllar önce okumuştum bu kitabını ve aklımda kalan tek şey hikayenin yavaş ilerlediğiydi.O zaman biraz sıkıldığımı hatırlıyorum.Ama bu sefer -belki de bilincinde olduğum için- keyifle okudum.Olaylar ne kadar yavaş ilerlemiş olsa da verdiği atmosfer,ana karakter ve harika betimlemelerle kitabı elimden bırakamadım.
Hikaye son Silahşor olan Roland’ın Siyahlı Adamı takip etmesiyle başlıyor.Devamında olaylara dahil olan bi kaç kişiyi görüyor ve yaşananlara tanık oluyoruz.Ara ara Roland’ın çocukluğuna dair kesitleri okuyor, Jake karakteri hakkında bazı bilgiler ediniyoruz.Sonlara doğru ise bazı kehanetler ortaya çıkıyor ve aklımızda bir milyon soru ile kitap bitmiş oluyor.
Şunu söylemek isterim ki eğer bu seriye bol aksiyonlu,sürükleyici,okuması kolay bir fantastik beklentisiyle başlarsanız büyük bir hayal kırıklığı yaşarsınız.Çünkü bu kitapta resmen hikayeye ortasından dalıyor, olanlara bi şekilde anlam vermeye çalışıyor ve yaratılan evreni çözmeye çalışıyorsunuz.Artık ne kadarını çözebilirseniz..Öyle bi karmaşa ve kopukluk söz konusu ki söylenenlerin onda üçünü ya anlıyorsunuz ya da anlamıyorsunuz.O yüzden seriye başlayacaksanız sakin ve sabırlı olduğunuz bi anı seçmenizi öneririm.Çünkü çok uzun bi yolculuk sizi bekliyor.
Onu kendine âşık et, zaafı haline gel, sonra da işini bitir.
Kaderi buydu.
Kıvılcımdaki bir gölge, alevdeki bir ışık tendeki ateşe dönüşecek.
Lasania halkı artık çürümenin son noktasına gelmek üzereydi. Topraklar kurumuş ve verim gücünü kaybetmişti bir sona yaklaşıyorlardı bazıları intihara kadar gidiyordu. Çürümenin son bulması İçin Ölüm
#parisapartmanı #theparisapartement #lucyfoley
Merhabalar cevizin müritleri size favori yazarlarımdan birinin kitabıyla geldim. #davetlilistesi çok güzel ve meraklandırıcı bir kitaptı yazar bu tempoyu bu kitapta da koruyor. Ana karakterimiz Jess, Londra'da barmenlik işinden ayrılmış ve yarı üvey abisi Ben'in Paris'teki evini ziyarete gidiyor. Ben önceki gece uçaktan indiğinde hangi adrese geleceğini ses kaydı atmış ancak Jess geldiğinde bir gazeteciye göre ultra lüks bir apartman ve sırlar buluyor ancak kardeşi kayıp. Apartman sakinleri hepsi bir şey biliyor hepsi Ben'den nefret ediyor ve herkes bir sır saklıyor. Jess, abisinin ortadan kayboluşunu araştırırken abisinin gazeteci bir arkadaşı ile de ipuçlarını kovalıyorlar.
Bir kere yazım tarzı yine harika. Her bölüm ayrı bir soru işareti her bölüm yeni bir sır. Puzzle gibi teker teker siz de acaba bu kişi ne yapmış olabilir acaba bunu yapan kim diye sorguluyorsunuz. Bir apartmandaki tüm komşuların bir adamın kayboluşundan çıkarı ne olabilir ya da bu işte parmaklar varsa motivasyonları ne olabilir? Bir adam kaç kişinin hayatının en özelinde yer alır? Harika görünen parizyen hayatın arkasında nasıl kirler var?
Bakış açısı Jess ve apartman sakinleri arasında değişiyor. Tüm karakterler gri ya da siyah. Ben kitabı baya beğendim. Ama yazarın diğer kitaplarındaki ters köşe hissi bu sefer çok olmadı, sadece bol sırlı akıcı bir okumaydı. Zengin insanların hayatlarındaki entrikaları okumayı sevenlere öneririm. Tabi bir de Paris hakkında ve Parizyen deyişleri okumak isteyenlere.
İlk baskısı 85'te yapılmış kitabın. Yazarın o tarihlerde üzerinde durduğu mevzuların izahına bugün hâlâ muhtaç olması gerçeği toplumumuzun, üzücü. İslâm'ın Batı karşısındaki duruşunu ve Batı ile kavramsal olarak karşılaştırmasını, güncel bazı İslâmi meselelerin izah ve yorumunu okumuş oldum kitapta. Tesbitlerini çok beğendim. Gerçekten ufkumu açtı kıymetli yazarımız, Allah rahmet eylesin kendisine. Kitaplarıyla kaç nesli besledi... Diğer kitaplarını da okuyacak kadar beğendiğim bir yazar. Bu kitabını İslâma soru ve şüphelerle yaklaşan, kafası karışık bir tanıdığıma hediye edeceğim.
Bir yazara ya da bir kitaba takıntılı şekilde bağlanma durumunu en çok “Toza Sor” ile yaşadım. Altını çizdiğim bölümleri okurken buluyorum kendimi zaman zaman. Bu kitap için YouTube’a video çektim ama birkaç kelam da instagram için yazmasaydım içimde kalacaktı.
.
Hep aynı şeyleri anlatıyor gibi olacağım ama Bukowski’nin John Fante’ye Tanrım
Seride okumak için bir kitap önersem sanırım bu olacak. Bir kaç tane favorim vardı ama ‘işte bu’ dediğim yazarın bu kitabı oldu.
Altı yıl önceki olay ile günümüzdeki olaylarları beraber okuyoruz. Afrika’daki bölüm özellikle çok heyecanla ilerliyor. Merak uyandırıcı olduğu için elimden bırakamadım. Johnny karakteri beni çok düşündürdü. Kim katil diye tahmin etmekte zorlandım. Bir de yazarın ters köşelerini bildiğim için temkinli okudum. Kısmen şüphelendiğim isim doğru ama o doğru kişi çıkmayınca yine bir ters köşe görmüş oldum. :) günümüzdeki olayların birbirine bağlanması oldukça zordu ancak bunu ilk fark eden ve üzerinde duran Isles oldu.
Rizolli bu kitapta aile dramalarıyla da uğraştı. Babasının tekrar eve dönüşü ve annesinin mutsuzluğunu bana da hissettirdi. O hikayenin devamı bir sonraki kitap öğreneceğim artık. Bir gün görmek istediğim Masa Dağına gitmesi ve olayı o dağın görseliyle çözmesi de güzel bir ayrıntı oldu benim için
Sonu gerçekten güzeldi. Merak ettiğim çok şey kaldı soru işareti olarak aklımda. Mesela katil neden o cinayetleri işledi. O son öldürdüğü bakıcı kadını neden öldürdü gibi? Bu soruların yanıtlarını polis soruşturma sırasında kendi tahminleri olarak veriyor yazar ama yine de son yüzleşme sahnesi bekledim ben sanırım. Genel olarak çok beğendiğim içinde puan kırmadım.
200 syf.
10/10 puan verdi
Söyleme Bilmesinler.. Bitirdiğimde birkaç dakika hazmetmem gerekti kitabı. Uzun zamandır böyle insanlığa ayna tutan gerçekliğe yakın bir kitap okumadığım fark ettim. Şermin Yaşar'ın okuduğum ilk kitabı. Son olmayacağı da kesin. Daha girişte vurucu başlıyor zaten. Yazarken sıkıntısını hissettiği Ethem'e ithaf etmiş. Kaç tane Ethem var
