İnsanların çoğu sınırlı hayal gücüne sahiptir. Duyumlarını uyaracak ölçüde yakınlarında gerçekleşmeyen bir olaya ilgi göstermek pek içlerinden gelmez; ama aynı şey gözlerinin önünde, doğrudan duygularına dokunma mesafesinde gerçekleşirse, bu olay önemsiz bile olsa, hemen aşırı bir duyarlılık gösterirler.
Çığlık atabilirdim, öylesine acı veriyordu bu gittikçe daha acımasızca büyüyen derin bıçak yarası.
Çünkü hareketlerinin her biri, bende, tıpkı saf saf içime yerleştirdiğim onun bendeki altın barajlı zeminde parlayan diğer suretlerini öldürüyordu.
...bütün acılar korkaktır, yaşama duyulan aşırı arzu karşısında acı geriler; çünkü yaşama arzusu, düşüncelerimizde var olan ölüm arzusundan çok daha güçlü şekilde bedenimizin her zerresinde mevcuttur.
Ama sonuçta zaman her şeyin ilacı, alınan yaşın da tüm duygular üzerinde özel ve hafifleştirici bir etkisi var.
Kim bilir, belki de insanın bunu anlaması için ağrıyan bir kalbe gereksinimi vardır.
Sayfa 61Kitabı okudu