"İnsan kendi kendisiyle yapayalnızdır."
Sayfa 47
“Gene yalnız, hep yalnız.”
Sayfa 21
"Artık beni kimseler anlamıyor, ben de kimseleri anlamıyorum..."
Sayfa 46
"Fakat neden ben; bunca acıyı yükleniyorum?"
Sayfa 19
"Ruhuna giden yol duvarla örtülmüştü âdeta."
Sayfa 58
Onlar artık beni anlamıyorlar, ben de onları anlamıyorum...
Sayfa 37 - MartıKitabı okudu
Şu da var ki, hastalık teşhisin konulduğu andan itibaren başlamadığı gibi insanın kaderi de görünür hale geldiği ve gerçekleştiği andan itibaren başlamaz.
Sayfa 13 - Yordam KitapKitabı okudu
"Yaşamış olduğu her şey, sevmiş olduğu her şey, ufalanarak ve kömürleşerek, kayıtsızlığın o ılık külleri içine düşmeden önce için için tutuşan bu alevin ortasından geçiyor ve kara kara, duman çıkara çıkara yanıyordu."
Sayfa 48
"Ölü kalbini artık hiçbir şey acıtmıyordu."
Sayfa 51 - MartıKitabı okudu
“Bir daha gelmemek üzere çekip gitmişti her şey...”