Gözlerinin derinliklerine bakıyorum ve anlıyorum, yalandan gülmelerin ardında gizlenmiş bir hüzün taşıdığını.
Gülümsüyorlar belki dudakların,
ama gözlerindeki o ıssızlık, yüreklerinin derinliklerindeki acının sessiz çığlığı gibi.
Her ne kadar dışarıya bir mutluluk yansıtsalar da, içlerindeki boşluk asla doldurulamıyor.
Belki kendi karanlıklarında kaybolmuşlar, belki de kırık bir kalbin yükünü taşıyorlar. Yalanlarla örülü bir dünya, ama altında gizlenen hüzün her zaman bulunuyor.
Ve insanlar, bu yalandan gülmelerin ardındaki gerçek duygularıyla yüzleşmekten kaçıyorlar, belki de korktukları için değil, belki de acıları dışarı dünya ile paylaşmak, bir yenilgi algısı oluşturduğu içindir.
Ama bilirler ki, gerçeklerin önündeki duvarlar yıkıldığında, o hüzün yeniden ortaya çıkacak ve onları adeta bir sarmaşık gibi sarmalayacak.
Yalanlarla dolu bir dünyada, belki de en zor olanı, içimizdeki gerçek duyguları bulup, onlarla yüzleşmektir.