hissedilen hava sıcaklığı bir çok şehrimizde 50 dereceye ulaştı...
lütfen evlerinizin, ofislerinizin hatta geçtiğiniz sokaklara 1 kap su koyun dışarda, sokakta yaşayan canlılar için...
görüyorum köpekleri ,kedileri ,kuşları ağızları bir karış açık bir damla suya muhtaçlar.
İsimsiz Bir Anneden...
Bir kadın olarak en nefret ettiğim cümle
“Vatan sağ olsun”
Neden sağ olsunmuş?
Ben dokuz ay karnımda taşıyayım, el bebek gül bebek büyüteyim...
Kokusuna, canına doyamayayım, gece gündüz başında bekleyeyim...
Saçının bir teline bile kıyamayayım...
Sonra tepedeki bir takım yol, insanlık bilmezlerin gaddarca yürüttükleri
Havada Kar Sesi
Diz boyu kar.
Dışarıda hayat olduğuna dair hiçbir işaret yok, pencerenin önüne koyduğum fincanın buğusundan başka. Evlerin bacalarından yükselen koyu grimsi dumanlar bir gelinlik gibi serilen kar’a bulaşıyor.Çatılardan sarkan sivrimsi buzlar kristali andırır bir güzellikte parlıyor.
Telefonum çalıyor dışarıdaki manzaraya
Bir yerde görmüştüm.
Bir bardağın içinde irice çakıl taşları, altında;
Bir kap ne kadar alır? sorusu.
Ardından çakıl taşlarının arasına kum dolduruldu. Dolu sandığım kap, bir şeyler daha almıştı. Ardından üzerine hafif hafif sallaya sallaya kül eklendi. Bir şeyler daha almıştı. Sonra, üzerine bir parça su da eklenip, su aralara sızınca düşünme gereği duydum;
Dolu- dediğimiz her şeyde bir eksik yan, bir boşluk var gibi.
Bunu zamana uyarladım.
Günlük hayatta hiç boş zamanım yok gibi duruyordu.
Sonra kimi küçük zaman kırıntılarına, birkaç dizelik bir şiir, daha bütün gibi olanlara bir-iki sayfalık bir öykünün sığabildiğini gördüm.
Bu onların basit olduğu, kelime sayısı azaldıkça derinliğinin azaldığı anlamına gelmiyor.
Tam tersi. O aralara düşünecek iyi bir girinti, çoğaltacak farklı bir duygu peşine düşebiliyorum.
Benece hiçbir zaman bir kitap okumamalı.
Farklı türde kitapların ardına, aynı anda düşmeye çalışmalı.