Bir Öykü Denemesi vol.2
***
Birinci bölüm: #136750429
***
Apartmandan çıktığımızda mutluluk yokuşu hemen önümüzde kalıyordu. Bu yola ismini babam vermişti. Çok hoşuma gitmişti çünkü yokuşun sağında ve solunda renkli çiçekleri olan ağaçlar ayakta duruyordu. Zamanı geldiğinde kimisinde elma, kimisinde armut oluyordu. Fakat benim favorim olan
Balıkla deniz tutan Edip Cansever'e saygıyla...
kadranı kırmızı saat
plasterle tutturulmuş kırık cam
şurda burda plastik çiçekler
evet, aralık kapıdan soğuk geliyor
tam kalbimin üzerine bu akşam
ölüm
sen en güzelsin bu saatlerde
büyütmüş yetiştirmişsin beni
söyler miyim hiç sana hayran olmasam.
bugün de ince, bugün de kırıldı kırılacak
bugün de
tam nerede kalmışsam.
ölmedi ki, konuşuyor gölgesinin ardından
yaşıyor gerisinde kendisinin
bütün ayrıntılarından sıyrılmış
ağır ağır konuşan
kadife bir örtü gibi.
kimsenin öldüğü yok, yaşadığı da
herkes biraz var, o kadar.
Aşklar İçinde
Denizin en az yeri bir köpüğü başlatıyor
Yürüyorum kumların çakılların yanı sıra
Yüreğimde bir sancı keskin bir akasya kokusundan
Avuçlarımda bir yanma
Büyüyen bir ürpertiyim sanki, kayıp gidiyorum üstünde sabahın
Oldu olacak
Eğilip bir taş alıyorum yerden, fırlatıyorum denize
Ufacık bir gülüş geçiyor suyun üzerinden
Bir çocuğun gülüşü
Ben sana ne güzel takıldım. Bir balığın oltaya doğru yüzmesi - yemi değil, ipi istiyorum'lu şeyler.- gibi. Hani sen öyle bir baktın ki, içimin buzları mı kaldı, yahu deli misin sen, insan Antartika olsa, sana çözülür. Sanat sanat içindir, sanat toplum içindir, her şey senin içindir. Beynimi yitirdim, bana biraz şarap içir. Hocalar bir nebze
Görmüşken onu, dedim "yine"..
Denizin en az yeri bir köpüğü başlatıyor
Yürüyorum kumların çakıllarin yanı sıra
Yüreğimde bir sancı keskin bir akasya kokusundan
Avuçlarımda bir yanma
Büyüyen bir ürpertiyim sanki, kayıp gidiyorum üstünde sabahın
Oldu olacak
Eğilip bir taş alıyorum yerden, fırlatıyorum denize
Ufacık bir gülüş geçiyor suyun üzerinden
Bir çocuğun gülüşü
Pollyanna' ya Son Mektup
Muhabbet kuşumuz öldü
Arkasında uçuşan tüyleriyle mavi bir sonbahar bırakarak
Biliyorsun ölüm, mavi boş bir kafestir kimi zaman
Acıyı hangi dile tercüme etsek şimdi yalan olur Pollyanna
Uyuyamadığım gecelerin sabahında
Gözaltlarımdan mor çocuklar doğardı
Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları
Fırtına ters çevrilen şemsiyelere