Gel gör ki, intikam duygusuyla yanıp tutuşan derviş, bu mübârek kişi için rahmet bile okumadı. Nedense yağmur bir türlü yağmıyordu. Hava kasvetliydi. Lodos tarafından esen şiddetli rüzgâr gökyüzündeki yağmur yüklü kara bulutları sürüklüyor, dalgalar sahile vuruyor ve kıyâmet kadar martı da denizin üzerinde çığlık çığlığa uçuşuyordu.
Sayfa 126
Şunu düşünmelisiniz; sizin okuduğunuz kitapları sizden önce hiç kimse sizin gibi okumadı. Elbette başkaları da okudu o kitabı, elbette her okur aynı satırların muhatabıydı ama o kitaptan önce okuduğunuz kitabı, ya da ondan öncesini, ondan öncesini, okuyanlar da sizinle aynı sıralamada okumadı. Her kitapta şu heyecanı duymamak işten bile değil; bir sır var ve o sır yalnızca sizin okuduğunuz kitapları, sizin okuduğunuz sıralamayla okuyan kişi için aşikâr olacak. Hayır siz derken sizin seçilmiş olduğunuzu kast etmiyorum; her kitapta her kişi için yalnızca onun fark edebileceği bir sır vardır. Okumazsa unutulup gidecek bir sır; sürekli değişen, her kitapta derinleşen, başka bir boyutunu gösteren büyük olağanüstü bir sır.
Sırlı bir soru daha; bir kitabı okurken sadece tek bir kitap mı okuyor sayılırız? Ya o kitabın yazarının okudukları; onun o satırları yazmasına sebep olan başka yazarlar, o yazarları etkileyen başkaları... Ezele kadar uzanan bu sonsuz çokluk sizi şimdiye getirir; sizin için ve benim ya da başkaları için tarih şimdidir, bugün ve tam şimdi okuduğunuz kitapta sadece sizin için saklı olan şey: sır/his. Benjamin'in söylediği gibi bugünden geriye doğru bakınca görülmesi imkânsız olan o şey.
Otele ilk yerleştiğimde çok sayıda dergiyi imzalayıp bekleme salonuna götürmüştüm. Beş ya da altı dergiydi sanıyorum. Dikkat çekecek şekilde yerleştirmiştim onları. Kütüphane masasının üstüne, divana, hatta oturmak için kaldırmak zorunda kalacağın deri koltuklara. Bir kişi hariç kimse alıp okumadı dergiyi. Bir hafta kadar kalmışlardı bekleme odasında, ellenmeden. Odanın tozunu alan Japon çocuk bile ellememişti onları.
