Camilerle dolu bir hıristiyan ülkesi, hah!
Ben ‘niçin yaşadığımızı’ soruyorum; siz ‘mutlu bir yaşam için’
diyorsunuz.
Fakat bu ‘yaşamak için yaşamak’ demektir baylar!
İnsanlar bu dünyada ne aradıklarını unutmuşlardı. Üstelik bu dünyada ne
aradıklarını unuttuklarını da unutmuşlardı!
İnsanlar korkunç bir büyünün etkisi altına girmişlerdi. Çoğunluk çıldırmıştı. Aptal gibi yaşıyorlardı. Var oluşlarının bir anlamı yoktu. Bir kediden, bir gergedandan ya da örneğin bir devekuşundan farksız bir hayat
yaşıyorlardı. Yoo yoo durun! Hakaret etmiyorum: bu söylediklerimi açıklamaya çalışacağım; fakat demin de söylediğim gibi…şartlanmalar, bayım, dehşetli şeylerdir!
“Öleceksiniz ey insanlar! Ö-le-cek-si-niiiiiz!”