İşte bütün bir yıl geçmişti aradan. Bu bir yıl süresince zaman çok değişik, korkuluydu ama şimdi zamanın bir kasırga gibi geçtiğini görüyordum. İşte, aynaya ve onun yüzümde bıraktığı izleri bakıyordum.
Franz Kafka’nın kendi tarzıyla anlatmış olduğu karakterlerde ki varoluşçuluk… Aslında bize kısa bir cümle ile hem o dönemi hemde günümüzü çok güzel özetlemiş. Kapitalist sistem, işçi sınıfının bilincini yok etmiştir. Bu sistem her şeyi bağımlı hale getirirken işçi sınıfının neden sömürüldüklerine dahi fikri yok olmuştur. Çünkü bağımlı olmak ve kabullenmek bizlere unutturuyor. Bir süre sonra sistem öyle bir hale getiriyor ki konuşmanın anlamsızlığını anlıyorsun karşımıza çıkan eylemler artık iç muhasebeye dönüşüyor. Kafka burada sistemin kendisine değil, bizlere atıfta bulunuyor…
Eserde bahsedilen iletişimsizliği de çok güzel bir şekilde ele almış “ Kişi ortamdaki diğer kimselere geçmiş ve gelecek hakkında şu anda verdikleri izlenimlere dayanarak muamele eder.” Arka plana bakmadan, kendini içerisinde ki muhasebeyi bilmeden…
"İnsanlar çoğu zaman özgürlük diyerek birbirlerini aldatıyorlar; özgürlük en yüce duygulardan sayılıyorsa, onun yolunda aldanma da en yüce aldanma sayılıyor."