"Bazen alınganlaşırım nerede olduğumu bilemem."
En küçük şeylerin bana çile çektirmekte ne kadar mahir olduğunu gayet iyi bildiğim için, küçük olmalarına bakmadan, onları nerede görsem hiç tereddütsüz kaçarım.
Benim gibi güneşin önünden bulut geçti diye üzülen bir insana bu karanlığın, her daim kendi varlığıyla örtülü olan günün elem vermemesi mümkün müdür ?
"....Bunun nedeni, insanoğlunun yapabileceklerinin hiçbir sınırı olmadığı düşüncesinin bizlere aşılanmış olmasıdır. Altı yüz yıl önce insanoğlu dünyaya ne için gelmişse o olurdu. Şeytan ve Kilise, Tanrı’yı simgelerken ona karşı savaştılar da. Tanrı ise kendi seçimiyle kısmen de olsa bu sonucu kararlaştırılmıştı. Fakat ölümden sonra ister
Yağmur damlalarının sularıma vurdukça çıkardığı sesleri dinlemeyi severdim. Şimdi küçük gri bir bulut bile sağır etmeye yetiyor beni.
Sayfa 40Kitabı okudu
Ayakkabılarım nerede?
Kim beni çağırdı: Sobrâb!
Tanıdık bir sesti, havanın yaprağı tanıdığı gibi.
Annem uykuda,
Menuçehr, pervane; belki de tüm şehir uykuda.
Haziran gecesi, bir ağıt gibi, usulca
Saniyelerin üzerinden geçiyor.
Ve soğuk bir esinti
battaniyenin yeşil kenarından uykumu yıkamakta.
Ayrılık kokusu var havada;
Yastığım sığırcık
Sayfa 28Kitabı okudu
