Erol Simavi “ Türkeş’e masonluk teklifi yaptık kabul etmedi”
BİR KUŞAĞIN DEĞİL KOCA BİR ÜLKENİN DRAMI
Tüm bu anlatılanların yanı sıra , " Bir Kuşağın Dramı"nın canlı şahitlerinden biri olarak söyleyebiliriz ki biz yirmi yıl boyunca ( 1960 - 1980 ) hep komünizm geldi- gelecek korkusu ile yatıp kalktık.Halbuki ne geleceği ne de gideceği vardı.Aslında " komünizm öcüsü " ile " düzene dizayn " edildik. Solun içine sağlandığı " faşizm öcüsü " nün bu dizayna katkısı sağdan daha büyük oldu.Gelin görün ki sonuçta her iki tarafı da " alıp yere çaldılar."
Yeni nesillerin, bu kuşakların dramını tarih şuuru içinde öğrenip analiz etmesini ve uğursuz tarihi ülkemizin üzerinde bir daha tekerrür ettirmeyecek feraset ve basirete sahip olmasını diliyoruz.
Sayfa 388Kitabı okudu
Tabii bunu solda örgütleyen çevreler, bir yandan da bazı gençleri 'ülkücülük' adı altında örgütlediler. Kamplar kurup yetiştirdiler. İki tarafı birbirinin üzerine saldılar. Medyanın yaraları taze tutmasını sağladılar. Böylelikle sağda ve solda konumlanmış, aynı yerden silah sağlayan gençler birbirlerini kırdılar. Vahşi cinayetler işlediler. Devlet burada görünüşte taraf tuttu ama nedense bir taraf ötekini yenemedi.
Sayfa 370Kitabı okudu
İşin dramatik yanı komünistler ezildiğinde biz, biz ezildiğimizde onlar seviniyorlardı. "Haklardan ortak faydalanmak", farklılıklara saygı, hoşgörü, barış içinde bir arada yaşamak" düşüncesi yoktu. Herkes birbirine ve düzene düşman, birbirini yok etmekle meşguldü. İşte, "Bir kuşağın dramı" nın önemli sebeplerinden biri de budur.
Sayfa 110Kitabı okudu
Tarih kendisinden dersler alınmazsa tekerrür eder.
Gerekli tecrübe ve birikimden yoksun Yeni Osmanlı Kuşağı'nın peşinden koştuğu 1. Meşrutiyet mücadelesi ile (1866-1885) Jön Türkler'in ön ayak olduğu 2. Meşrutiyet Mücadelesi (1889-1918) sonucunda, darbelere vasıta olan askerler ile gençliğin nasıl çıkmazlara düştüğü , oyuna getirildiği -o günün sisli havasında görülmediği halde- daha sonra apaçık ortaya çıkmış, Jön Türk Kuşağı da yazdığı hatıralarda bunu bizzat dile getirmiştir.
Sayfa 25Kitabı okudu
Kimi yorumcular da romanın sadece bir imkânsız aşk trajedisi değil, topluma bir trajedi olduğunu ileri sürer. Roman bireysel bir krizi değil tam tersine toplumsal bir krizi işaret eder. Werther'in hastalığı, çağın hastalığıdır ve çıkışsizdır. “Roman bir akıl hastası'nın hikâyesidir” diyen James Sime, bu hastalığı bir kişinin değil çağın hastalığı olduğunu belirterek, romanın bir kişinin deği bir kuşağın dramı olarak anlaşılması gerektiğini şöyle izah eder: “Werther'in hastalığı bireyin değil, çağın hastalığıydı. Anlayışlı insanlar; inançlarının, gelenek ve göreneklerinin ötesinde yaşamış, etraflarındaki dünyaysa çürümeye yüz tutmuştu. Kendilerini geçmişin tahammül edilmez boyunduruğundan kurtarmaya çabalasalar da henüz eski düşünüş biçimlerinin yerine koyabilecekleri hiçbir şey ortaya çıkmamıştı. Hastalık derecesindeki duyarlılık ve aşın bir duygusallığın etkisiyle, aç benliğin! hiçbir zaman doyuma ulaşamadığı bı evrenin kocaman bir hata ve düzenbazlık olduğu sonucuna vardılar. Wett her'de Goethe, bu hastalığın köklerine iner.”
