Ömrüm
Ey ömrüm!
Sen beyhude akan nehir, zai edilmiş irmak .
Akıp duruyorsun, ardinda çöller sahralar birakarak.
Sanırsin ki firatsin, mısırın asil nehri Nil misin?
Zamanin nefesi ensende
eriyen kar tükenen mumsun.
Ne büyüttün şu ben kadar kendini!
ölüm mu gelip gözünü yumsun?
O vakit taşar da ömrün yıkar bendini.
Biter hırgur, ne kavga ne gürültü,
Dağ gibi kibrini bir auc toprak yutsun.
A.y
Tuncay Akdoğan ~ Bir Nehir Ki Ömrüm
youtu.be/xnc7dUEuQ8U
Sonra fark ettim ki;
Su akıyor, rüzgar esiyor, yağmur yağıyor,
Her şey yine ve aynı şekilde oluyor,
Öyle bir yere geldim ki
Sıcak ve soğuk, aşk ve nefret, savaş ve barış,
Üşümek ve sonra ısınmak gibi,
Gitsem ayrılık olur, kalsam çöl,
Gidersem bende hasret olur ve belki beni sevenler de özler ama
Anladım ki özlemden hiç kimse ölmüyor, ama ben ölüyorum,
Nefes alıyorum, önemsiyorum ve gitmek istiyorum,
Anladım ki hasret yeni bir aşka kadar sürüyor,
Sevdiklerim ve beni sevenler,
Bağışlayın su akıyor ve ben gidiyorum...
_Hayat öylesine sürprizlerle doludur ki, sırtındaki küfeyi alır kiminden, elmasları yükler taş yerine.
_Onların zırvalara inanmalarının sebebi, cahillikleri.
_Sefil egolarının değer ölçüleriyle ölçüp, gerçeğe, güzele ve iyiye ağızlarından salyalar saçarak nutuk çekiyorlar.
_Köle tiplerden oluşmuş hiçbir devlet yasayamaz. Köleden doğan yine köle
Sende sevmedin mi benim gibi ?
Umutla günaydın deyip,
Gecene doğmadım mı ay gibi ?
Aklına gelmedim mi deli gibi ?
Bu sürgün aklı başımdan çıkarıp atar,
Hüzün bi nehir gibi.
Akar da durmaz, Bağırsan duyulmaz sesin.
Kanatmayan bulut,
Bi tırnak yelesidir ki umut,
Koparıp atsan da bi yüzü kopmaz.
Kafandan at bunu.
Yine de içimde gelmeye bir niyet