Yine yaptın yapacağını Dostoyevski...
Kitaplığımda uzun süredir okunmayı bekleyen bir eserdi, Karamazov Kardeşler.
her daim, şimdi değil daha sonra okurum, müsait bir zaman da başlayayım ki kısa sürede kitabı bitireyim, yoksa gereken lezzeti alamam diye... Ama kaliteli ve lezzet veren bir kitap ne kadar okuma süresi uzun da sürse, vakit darlığından dolayı, yazar o usta kalemiyle yine o tadı, lezzeti ve hazzı okura vermeyi başarıyor. Yani bir nevi okurun açığını da kapatan üstat bir yazar Fyodor Dostoyevski. Ondan dolayı sevgili okur arkadaşım ( Arkadaşım diyorum çünkü şuan sende bu kitaba başladığın anda ben gibi Karamazov ailesine misafir olacaksın, aramızda ortak bir payda oluşmuş olacak...) bence ertelemeden sonraya bırakmadan bu mükemmel eseri okuyup o tadı sende almalısın diye düşünüyorum.
Kitap içeriği hakkında konuşursak, birbirinden ayrı düşen baba Karamazov ve kardeşlerin serüvenini muhteşem bir şekilde ele alınışını konu ediniyor. Bie babanın nasıl olmaması gerektiğini, aşkın gözünün kör olduğunu, merhamet dolu bir yüreğe sahipliğin ne türlü fedakarlıklar yaptığını bir bir okuyup idrak ediyorsunuz.
Biyolojik olarak baba olmak, gerçekten bir insanı baba yapar mı?
Aşk merhamet barındırmalı mı? İçinde kötülük barındıran aşk nasıl sonuçlar doğurur?
Yüreği iyilik ve merhametle dolup taşmış insan nasıl olur?
İşte her kahraman ayrı değerleri bizlere sunuyor.
Pavloviç Karamazov
Dmitri Karamazov
Aleksey Karamazov...
Ve daha diğer kahramanlar ve bize anlatmak istedikleri birçok değer var kitapta.
Kitapla kalın her daim vesseselam...