İnsan: hisseden, düşünen, dünya üzerinde özgürce dolaşan, hükmettiği bütün diğer hayvanların başında görünen, toplum içinde yaşayan, sanatı ve bilimi icat eden, kendine özgü iyilik ve kötülüğü olan, kendine efendiler oluşturan ve kanunlar yapan, vs. bir varlıktır.
Felsefi olarak düşünen bir varlık, yaratılanların en şereflisi olan insan aynı zamanda en zalim, en acımasız, en gaddar, en zararlı bir varlıktır.
Vefa, yaşanmışlıklara saygı duymak ve birçok şey paylaştığın insanları hatırlamak demektir. Geçmişini ve eski arkadaşlıklarını çok çabuk unutan kişiler ise ''vefasız'' olarak nitelendirilir. Ahde vefa imandandır. Kur’an-ı Kerim’de müminlerin özellikleri zikredilirken ahde vefa sahibi oldukları vurgulanır. İmanın göstergelerinden biri olan bu kıymetli değer günümüzde maalesef taşıdığı anlamı kaybetmeye başladı.
İnsan olmak, vefalı olmak, Ahde vefa göstermek her kişinin değil er kişinin işidir. Kuşlar gibi uçmayı, balıklar gibi yüzmeyi öğrendik, fakat bu arada çok basit bir sanatı unuttuk. İnsan gibi yaşamayı, vefalı olmayı, Ahde vefa göstermeyi, Sıla’yı rahim yapmayı, yardımlaşmayı, aramayı, sormayı, vicdan sahibi doğru bir insan olmayı başaramadık. İyi insan mutluluk, kötü insan tecrübe, yanlış insan ders, mükemmel insan iz bırakır. İyiler kaybetmez, kaydedilir. Dili dini rengi ne olursa olsun iyiler iyidir. İyi insan olmak, yürek ister. Emek ister. İnsan her yerde aynı insandır; bir insanın yaratılışında asalet yoksa kâinatın tacını giyse yine de çıplak kalır. İnsanlık bir nimettir herkese nasip olmaz.