Bana beni hatırlatan bir replik,
“Sabahleyin, saat ona doğru Kristin’le mutfakta kahvaltı ederken, kızın gözleri yaşardı.
‘Niçin ağlıyorsun Kristin?’ diye sordun. ‘İyi uyumadın mı?’
‘Hayır uyuyabildim. Çok iyi uyudum.’
‘Öyleyse?’
‘Bir adamı seviyordum, şimdi de bir başka adamı seviyorum. N’apacağımı düşünmem, bir karar vermem gerekiyor.’”
Sayfa 99Kitabı okudu
- Yox, vallah heç mənim ağlım yoxdu. Hara gedirəm, kimnən gedirəm.
- Nədi, yoxsa peşman olmusan?
- Peşman olmusan da sözdü?! Heç bilmirəm sənin nəyivə allanmışam. Gözəlliyin yox, savadın yox, özün də xuliqan. Hələ üstəlik adam soymağın da varmış. Tapançan da var?
- Var.
- Doğrudan?
- Əlbəttə.
- Onu neynirsən?
- Lazım olar da.
- Ora çatan kimi tullayarsan.
- Baş üstə.
- Bir də sənnən öldürərəm, vuraram, kəsərəm eşitmiyim. Hər şey qurtardı. Bakıynan da qurtardıq, davaynan da. Eşitdin?
- Eşitdim.
- Sabah Kislovodskidən mənə morojna alarsan?
- Hə alaram.
- Lap çox?
- Lap çox.
- Bərk qucaqla məni.
Ölsəm... bağışla (1989)
Hep yalnızlıktan oluyor bunlar. Şöyle yanımda biri olsa... Bir kişi olsa...
Yok mu ya bu şehirde bir insan benim gibi?
Hakan Günday