Akış
Ara
Mesajlar
2
Bildirimler
14
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Elimi uzattığım yerde hiçbir şeye dokunamadım, hissedemedim,algılayamadım ve ne olduğunu anlayamadan bir çığlık daha attım.
Sayfa 6Kitabı okudu
Günün akşam üzerine kadar olan bölümü ne kadar yok olduğumu anlamaya çalışmakla geçti
Sayfa 10Kitabı okudu
Emin ol hiç kimse sabahtan akşama kadar yaşamın anlamını sorguladığı için madalya almıyor. Boşver gitsin
Sayfa 14Kitabı okudu
Her şeyin siyahlara büründüğü bu gölgelerdiyarında ben de Karanlığın içinde kayboluyor yokluğumu kaybolmuşluğumu daha az duyuyor kendimi evime, sokaklara, şehire daha yakın hissediyordum
Sayfa 24Kitabı okudu
Geçmişin yada geleceğin bir önemi yoktu. Artık şimdi bile yoktu. Günler, geceler, saatler yada aylar önemsizdi.
Sayfa 76Kitabı okudu
Yorulmuştum. Düşünmekten, sorgulamaktan, anlamlar aramaktan. Her şeyi en ince detayına kadar incelemekten
Sayfa 76Kitabı okudu
O kadar yoktum ki, içeride eşyalardan başka hiçbir şeyin bulunmadığına dair ben bile bahse girebilirdim...
Sayfa 6 - İletişimKitabı okudu
Peki, bir insan nasıl olur da ortada hiçbir neden yokken salt bir bilince dönüşebilir?
Sayfa 7 - İletişimKitabı okudu
Emin ol, hiç kimse sabahtan akşama yaşamın anlamını sorguladığı için madalya almıyor.
Sayfa 14 - İletişimKitabı okudu
Artık sahip olduğum tek şey düşünceydi ve aynı şekilde o da benim sahibim olmuştu.
Sayfa 23Kitabı okudu
... anahtar kelime 'hızlı'ydı. Çünkü bizim gibi insanların yaşadığı dünyada en önemli olan şey buydu. Çabuk, daha çabuk, hızlı, daha hızlı... Kaybedilecek tek bir dakika bile yoktu.
Sayfa 28Kitabı okudu
İnsanlar kaldırımlara sığmayarak yol kenarlarına taşıyor, birbirleriyle en ufak bir iletişimleri olmadan, yan yana, bazen neredeyse omuz omuza, anlaşılmaz bir ahenkle hareket ediyorlardı. Hiç birinin yüzünde belirgin bir ifade yoktu. Dümdüz, sanki gözlerinin önünde yollarını bulmalarını sağlayan görünmez bir çizgi varmış gibi ileriyi takip eden bakışları, dik ve kararlı vücutları, boyalı ve bakımlı saçları, şık elbiseleri içinde tüm varlıklarıyla orada olmalarına rağmen; tıpkı benim gibi tuhaf bir yokluk hali içinde, kurulmuş bir oyuncak bebek gibi ilerliyorlardı.
Sayfa 34Kitabı okudu
Kimseye, elimden gelenden fazlasını sunmak zorunda kalmak istemiyordum. Kimseye inanmak,kimsenin bana inanmasını da istemiyordum. Güven duymak ya da güven vermek, bir şeyleri sıfatlarla tanımlayarak kavramlarla sınırlandırmak istemiyordum. Ben sadece içimden geldiği gibi yaşamak, yalnızca devam etmek istiyordum.
Sayfa 39Kitabı okudu