"Hayatın sıkıcıydı" dedim yüksek sesle kendimi inandırmak için, "Başka bir yere götürülmüş olman gerçekten gerekliydi. Mutlu olmalısın, burası çok neşeli bir yer. Güneş parıl parıl parlıyor."
Bu manzara sıradan olsa da beni öyle mutlu etti ki, uzaktaki bir çalılığın dalına konmuş küçük bir kuş gibi ayın gökyüzünde yükselmesine izin vermeyi unuttum. Hala dağın arkasındaydı ve gecikmeden dolayı öfkeli olduğuna hiç şüphe yoktu.
Gerçekten bilmiyorum. Kimse gelmiyorsa gelmiyordur. Kimseye zarar vermedim, hiç kimse de bana zarar vermedi ama hiç kimse de bana yardım etmeyecek. Bir hiç kimseler sürüsü. Hiç kimse bana yardım etmiyor