“Hayatı kontrol edecek her şeyden vazgeçtim ikimiz için ve bir tek şey için yaşıyorum.Seni sevmek için seni mutlu etmek için.Şu anı en iyi şekilde yaşamak için…"
«
Bir şeylere olan inancımı yitirdim.
Sorsanız ne olduğunu söyleyemem.
Her şey beni yordu.
Ama tek tek sayamam.
Güvenim yerle bir oldu,
ama toplamak istemiyorum.
Bir çok şeyden vazgeçtim.
Ama bu vazgeçmeye neler dahil
bilmiyorum. Kimseyi istemiyorum.
Buna herkesin dahil olduğunu
biliyorum.
»
Bazen vazgeçersin. Herkesten ve her şeyden. Uzaklara gitmek istersin, başka yerlere kaçmak. Kimseyle konuşmak, kimseyi görmek istemezsin. Kurduğun hayallerden, verdiğin sözlerden vazgeçersin. Ne başarmaya gücün kalır ne de oldurmaya. Bir iki defa kendini kandırır yeniden denersin, çok geçmeden anlarsin. Olmayacağını, olduramayacağını Yorulursun.. Bir şeyleri beklemekten, "acaba değişir mi" diye sorgulamaktan. Bir mucize olsun diye inanmaktan yorulursun. Kendini suçlamaya başlarsın, umut ettiğin için, emek verdiğin için. Gerçekleşmemesine rağmen hayallerinin peşinden koştuğun için. Kocaman bir boşluk oluşur. Tam kalbinin üzerinde Doldurmak istedikçe, içini acitan, yüreğini sızlatan. Sonra yatağına girip, yorganı üzerine çekersin. "Vazgeçtim” dersin, "bugün herkesten ve her şeyden vazgeçtim". Bazen vazgeçersin. Kurduğun bütün düşlerinden, verdiğin bütün sözlerden. Biriktirdiğin bütün hayallerden tek tek vazgeçersin
Düşünsene bir özentiyle tuttuğun sigaranı yakıyorum
Hafifçe başını eğiyorsun, bahar bahçe saçların dökülüyor yüzüne
Avuçlarımda ki ateş tir tir titriyor seni görünce Lara
Sonra tatlı başını yavaş yavaş kaldırıyorsun
Sanki yıllardır karşında seni bekler gibiyim, derken işte işte kılıçtan keskin ve zindanlardan derin gözlerin.
Tarifinden acizim ben bu güzelliğin, bilmiyorum Lara ben kimin şairiyim?
Dışarıda olup biten her şeyden haberim var aslında, ama ben Lara hayatı kalbimin içinde yaşıyorum, zamansız, mekansız, nefessiz, ama sensiz diyemiyorum Lara diyemiyorum.
Gözlerimin ve gözlerin görmediği yerdesin sen Lara! İçimdesin içimdesin diyorum sana, beni anla!
Beklenen güzel haber gibisin, ama sen gelmesen de güzelsin.
Ah Lara! Bir cenk meydanı kuruluyor içimde seni düşününce
Senin için kınından çekiliyor kılıçlar, duvarlar yıkılıyor, yeniden çiziliyor hudutlar
Öyle şanlı, öyle asil ilan ediyorsun ki zaferini
Hayran hayran sana bakarken görüyorum, esir düşen bir kumandanın gözlerini
Sonra, baktığım yerde seni göremiyorum, parmak uçlarında nazlı nazlı, berrak bir suyun üzerinde yürürken seyrediyorum seni
Dur Lara ! Dur!
Sakın gitme! Sen uzakları göremezsin. Tamam, gideceğin yollar senin
Ama ayaklarına serilmiş basıp basıp geçtiğin yollar benim! Bilmezsin.
Artık seni yazmam, vazgeçtim dillere düşürmem demiştim, görüyor musun Lara? Ben yine bana yenildim.
Ömrümün neresindeyim bilmiyorum
Neler neler geçti başımdan bir sen geçmiyorsun
Ah Lara..
Senden başka güzel bilmem ben, buhtunnasr kabrinden kalksa
Babil şehrini yeniden kursa, bin bir güzelleri karşıma dikse,
Değişmem değişmem saçlarının tek bir teline.
Neden bu kadar duygusal bu kitap...
Seni tanıdığımdan bu yana, benim için her şey değişti. Beş ay önce istediklerim, şu anda istediklerimden çok farklı. Bir insan bedeni istiyor muydum? Evet, hem de çok. Bu, şu an önceliğim mi? Hayır." Bana ciddi gözlerle baktı. "İstediğim bir şeyden, ihtiyaç duyduğum bir şey için vazgeçtim. Sana ihtiyacım var, Melek. Hiçbir zaman bilemeyeceğin kadar. Artık ölümsüzsün. Ben de öyle. Bu da bir şeydir."
Sayfa 407 - PatchKitabı okudu
Ben Her Şeyden Vazgeçtim
Sevgili E.
Bazı cümleler beni öyle güzel tanımlıyor, tamamlıyor ki sana bunu anlatamam.
Aynen güzel bir elbisenin yine güzel bir bedeni sarması, sarmalaması, o bedene yakışması, o elbiseyi giyen kişinin aynı zamanda onu taşıması gibi...
Frida Kahlo'nun dediği gibi;
"Sakinliğimi çalanlar beni deli olmakla suçluyor..." dediği o ruh halindeyim.
Bazen vazgeçersin.Herkesten ve her şeyden.Uzaklara gitmek istersin, başka yerlere kaçmak.Kimseyle konuşmak, kimseyi görmek istemezsin.Kurduğun hayallerden, verdiğin sözlerden vazgeçersin.Ne başarmaya gücün kalır ne de oldurmaya.Bir iki defa kendini kandırır yeniden denersin, çok geçmeden anlarsın.Olmayacağını, olduramayacağını yorulursun.Bir şeyleri beklemekten, "acaba değişir mi"diye sorgulamaktan.Bir mucize olsun diye inanmaktan yorulursun.Kendini suçlamaya başlarsın, umut ettiğin için, emek verdiğin için. Gerçekleşmemesine rağmen hayallerinin peşinden koştuğun için.Kocaman bir boşluk oluşur.Tam kalbinin üzerinde doldurmak istedikçe,içini acıtan,yüreğini sızlatan.Sonra yatağına girip, yorganı üzerine çekersin."Vazgeçtim" dersin, "bugün herkesten ve her şeyden vazgeçtim."Bazen vazgeçersin.Kurduğun bütün düşlerinden, verdiğin bütün sözlerden .Biriktirdiğin bütün hayallerden tek tek vazgeçersin.
~~~~~~~~~~KİTÂB-I AŞK~~~~~~~~~~
Türk ve Dünyâ Edebiyatı’ndan aşka, sevdâya, muhabbete dâir alıntılar... Katkıda bulunmak arzu eden sevgili okurlar davetlidir; lütfen buyrunuz!..
1
Sevgiliye sadakatin özü ve özeti, aşkını sır gibi saklamak, iyilik gördüğünde de, kötülük gördüğünde de bu tavrı değiştirmemektir...
Kitab-ı Aşk, İskender Pala
Şiir
Ben Ekim'e Büründüm
Geçen yedi senede
Çatlak duvarlar,tel örgüler edindim
Bukleli yoksulluk, seyirlik kafesler...
Ve sınandım, yedi çarpı onlarla
Yetmiş yıllık buruşuk tenimde.
Yedigey'in sözlerine dokundum ilk defa
Güneşim
Kadın,
senden sonra bir süre kendime gelemedim.
toparlamam öyle kolay olmadı
aslına bakarsan alışmak epey zaman aldı
öyle basit bir şey değil inan bana
hayatını geleceğini hayallerini yalnızca bir kişiye ayırıp daha sonra ondan ayrılmak hiç kolay değil.
ne kadar acı bir tecrübe olduğu hakkında en ufak tecrüben bile yok
hiç yüzüstü kalmadın,
“Aşk bizi hep köleleştirmiştir.”
- “..özgür olmak için çok fazla şeyden vazgeçtim ve şimdi özgürlüğümden vazgeçip, Clara Maria’ya teslim oluyorum. Onu düşünürken, diğer daha yüce düşüncelere kendimi veremiyorum. Kendi kendimin efendisi değil tutkularımın kölesi olduğum çok açık. Aklım bana daha iyi olanı gösterse de, daha kötü olan şeyi takip etmek zorunda kalıyorum. ”
+ “Bu çok eski bir hikâye, Bento. Aşk bizi hep köleleştirmiştir. Kendini nasıl özgürleştireceksin?"
- “Ancak duyusal hazlar, servet ve şöhretle bütün bağlarımı koparırsam özgür olabilirim. Eğer aklıma kulak vermezsem, tutkunun kölesi olmaya devam edeceğim. ”
+“Fakat Bento, aklın tutkuyla baş edemeyeceğini biliyoruz. "
- “Evet. Bir duyguyu ancak daha güçlü bir duygu fethedebilir. Önümdeki görev çok açık: aklımı tutkuya dönüştürmeyi öğrenmeliyim. ”
Amacım kendi hayatımı çevremden ayrı tutmak, hiçbir şeyin bana acı çektiremeyeceği bir evrende yaşamaktı. Bağlı olduğum, önem verdiğim her şeyden birer birer vazgeçtim. Sınırsız bir kayıtsızlığa kavuşmak istiyordum; beni her türlü saldırıdan koruyacak yüce bir kayıtsızlığa. Sana veda ettim, ...
