Geleceğini mahvetmemesi için geçmişini hatırlamasını engellemek zorundaydım.
Herkese selam. Pardon da ne okudum ben. Off çok yordu beni, çok rahatsız etti. Muhtemelen uzun bir süre etkisinden çıkamayacağım. Üstümden geçti resmen. Kitabı bitirdikten sonra önsözü tekrar okudum da daha bir mahvoldum. Kitabı okurken hep bi suçlu aradığımı fark ettim. Ama elimde ne var derseniz hiçbir şey yok. Resmen bomboş kaldı içim. Tek sorum tüm bu yaşananlara değdi mi oldu...Haydi konusuna geçelim; Maggie ve Nina...Anne ve kız. Bir tutsaklık hikayesiyle başlıyor...Önce anlam veremiyorsunuz neden bir kız annesini tutsak etsin ki? Sonra zamanda yolculuğumuz başlıyor...25 yıl öncesinden başlayarak. İkisi de yalanların ve yanlışların içerisinde boğulmuş iki karakter. O kadar çok kırmışlar ki birbirilerini affetmek çok uzak bir eylem. Kim daha fazla incitir oyununa dönmüş resmen. Ortalık kan, revan, zarar, ziyan anlayacağınız. Ortada o kadar fazla gizem var ki biri biterken öbürü başlıyor. Öyle ki bir yerde kafanız doğrusu neydi bu işin ya diye diye yanmaya başlıyor. Bu gerçekleri öğrenmek için de haliyle kitap elinizden düşemiyor. Başkaca da bir şey diyemem zira spoiler olur. "Bir zamanlar en sevdiğim yazarlardan biri olan Charlotte Bronte tarafından yazılmış bir mektupta okuduğum bir cümleyi düşündüm. 'Düşmanlarıma karşı tetikte olabilirim fakat Tanrı beni dostlarımdan korusun.' Bu sözün aile üyeleri için de geçerli olup olmadığını merak ediyorum." Keyifli bir okuma olmayacak olsa da herkese keyifli okumalar. 
Şeytanın Evi 
John Marrs
