Annemin anlattığına göre 35 yıla yakındır sakladığı hatıraları var.Hatıralarını sakladığı sandık,eski dantellerle kuşatılmış milli mücadeleden kalma sandıkları andırıyor! :)
Babam içinde neler olduğunu biliyor ama annem bize sandığı açtırmıyor.(Dostlar aklınıza Recep İvedik'in babaannesinin sandığı gelmesin,bu başka! :)
Dedim ki, 'Anne,tamam,hatıralara saygın var,benimde senin hatıralarına saygım var. En azından saklayabileceğin güzel bir sandık,kutu neyse onu alalım,böyle yeni örtüler falan ne dersin,bunlar çok eski duruyor!' dedim.
Annem çok kitap okuyan biri değildir dostlar,ama bana binlerce kitap okusam öğrenemeyeceğim şu sözleri söyledi: "Hatıralarımın olduğu çoğu arkadaşım öldü.Biz arkadaşlarımla birbirimizi çok severdik.Severdik deyince aklına sizin dönemin arkadaşlık anlayışı gelmesin.Siz her şeyi çok çabuk tüketiyorsunuz.Sevgiyi de,saygıyı da...
Bu şekilde saklıyorum ve saklayacağım ki, eski dönemlerdeki gibi sevgim devam etsin,insancıl yanım canlı kalsın,değiştirmiyorum çünkü hatıralarım da,bende ilk günkü gibi kalayım istiyorum,anladın mı beni?" dedi ve ben yalnızca sustum.
Anne,kimse senin gibi olamaz ve düşünemez.Bunun için sen harikasın,mükemmelsin,bir tanesin...
Sen çok kitap okumasan da olur!