"Bir tren, enfes bir yaz manzarasında hızla ilerliyor."
Hayatımız gıbı..akıp gidiyor zamanın çemberinde..
Alex Schulman tek bir istasyonun hem başlangıcı hem bitişe giden yolun olduğu bir hikayeyi ustalıkla anlatıyor okura
"Karakterlerin kendi bakışından yansıması , zaman ve kişilerdeki o anki yumuşak geçişler, bir şeylerin olacağının sezdirilmesi ancak bunu gerilim değil de saf bir merakla yapması Malma İstasyonu’nu daha ‘gerçek’ kılıyor."
Malma İstasyonu ’nda yine çocukluğunun travmalarına dönüyor: Güvensiz babalar, yok anneler, yabancılaşmış çocuklar. Her şey iktidarsızlık, ulaşılamazlık ve kayıp soluyor. Schulman kendini yürek parçalayıcı bir şekilde, sürekli babasını gözlemleyen ve onun için her şeyi ‘daha iyi’ yapmak isteyen küçük, melankolik Harriet’ın yerine koyuyor
"Çok az erkek yazar kadınları, Schulman’ın erkekleri tasvir ettiği kadar iyi tasvir etmeyi başarabilir. Çok azı onunMalma İstasyonu ’nda yaptığı gibi karmaşık bir ağ örebilir, ipleri doğru sırada ve doğru hızda çözerek okurun duygularını başından sonuna meraka teşvik ediyor.
Dili duru keyıfle okudum etkilendim ben okudum sıra sizde Malma İstasyonu
