Yalnızlık insan kılığında bir karabasandı burada. Bir ses aradı içindeki külü üfürüp uçurumu ısıtacak. Alnını örtecek bir tutam saç. Üşümüş yerlerinde bir ılık nefes. Yaralarını onaracak bir çift söz sevgiye boyalı. Onca acıdan sonra anladı ki, ölüm de yıkım da umut da umutsuzluk da aşk varsa güzeldi, kolaydı, katlanılırdı.
Kederlerim siz biraz uzak durun. Ben bir tutam mutluluk, biraz umut, azıcık da hayat alıp gidecektim..
Günlerden yine herhangi bir gün işte,
Kimi yatma hazırlığında kimi de gecenin keyfinde,
Kırmızılara bürünmüş sün kadınım,
Ne de güzel yakışmış o endamına,
Bir tutam gülüş raksı var minik dudağında,
Aşk çiçekleri topluyor sanki bir kız yeşil kırlarda
Bu muamma cenderesinde artçı anlar
Bırakalım kendimizi gecenin sessizliğine,
Alıp götürsün bizi sarsıntılar..
Aşk, bir fincan kahveye, bir içki bardağına ya da çorbaya, çaktırmadan bir tutam sev beni katmakla oluşturulabilir. Oluşturulabilir, ama engellenemez. Zemzem suyu da, kutsal ekmek de aşkı önleyemez; sarmısak deseniz hiç işe yaramaz. Aşk, Tanrı kelamını duymaz, büyücülerin muskalarına aldırmaz. Hiçbir hükümet yasası aşka söz geçiremez ve pazaryerlerinde kocakarıların sattığı kesin etkili, güvenceli bileşimlere karşın hiçbir şurup aşkı söndüremez.
