Bir varmış bir yokmuş

Kübra

@k_bra·

1

9

Özge Atmaca, bir alıntı ekledi.

@zgtmc··Kitabı okuyor

“Yaşam, enstrümanları akortlu da olsa, akortsuz da olsa, devamlı çalan bir orkestradır."

Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş, José Saramago

2

Ofelia, bir alıntı ekledi.

@Ofeliaofelia··Kitabı okuyor

Bir varmış bir yokmuş, bir melekle bir şeytan birbirlerine aşık olmuş ve yeni bir dünya hayal etmiş. Ama bu, o dünya değildi.

Kan ve Yıldız Işığı Günleri, Laini Taylor

tuğba, bir alıntı ekledi.

@tuugbaylm··Kitabı okudu·Puan vermedi

“Sorun kör bağırsakta da değil, böbrekte de... yaşamda... ölümde sorun. Evet, bir yaşamım vardı, gidiyor şimdi, uzaklaşıyor benden, durduramıyorum onu. Evet, öyle! Ne diye aldatıyorum kendimi? Ölmekte olduğumu, sorunun haftaların ya da günlerin sayısında olduğunu benden başka herkesin gördüğü apaçık ortada değil mi?.. Belki de şimdi... şu anda... Yani birden yok olacağım. Bir varmış, bir yokmuş... Demin buradaydı, şimdi orada!.. Nerede?” Bir soğukluk sardı bedenini, soluğu kesildi. Yalnızca kalbinin attığını hissediyordu.

İvan İlyiç'in Ölümü, Lev Nikolayeviç Tolstoy

7

Lightmorelight

@Lightmorelight·

Bir varmış bir yokmuş

Otobüs Üzerine Düşünceler 1 :)

Yıldım ben otobüslerden, 302, 303, 305, 503, Setra, neoplan, ciftkatli unuttuğum başkada vardır. Hepsi ile sevdiğim ilçemden, can kardeşlerimden, deli gibi sevdiğim sokak arkadaşlarımdan, yün yatağımdan, ana yemeğinden ayrılık demekti.

Elbette her gidişin bir gelişi de oluyordu ama nedense bu mutlulukta otobüsün payı yok bende. Zaten aynı olmuyordu hiçbir şey döndüğünde.

Baharda o kahverengi kaysılar, erikler çiçek açınca gelinlik giyen tepelerimden ayrılıktı otobüs yolculuğu, bal arılarının o eşsiz konçertosundan, gürültü denizine açılmaktı.

Berrak havadan, serinlik veren güneşten, hafif esen yelden, Ali Dağından, griliğe gidişti.

Hep tek yolculuk yaptığım aklımda.

Gri bir şehre, selamsız, sabahsız bir şehre gidişti.

Otobüs bir şey ifade etmiyor bana. Soluk renkli ışıklar gibi. Var yada yok bana fark etmez.

3

2

19

Burcu Alceylan, bir alıntı ekledi.

@takeasadsongg··Kitabı okuyor

Marla'nın gözleri kısılıyor. Kendini bu kadar harikulade hissedeceğini hayal bile etmezmiş. Gerçekten yaşadığını hissediyormuş. Cildi düzelmekteymiş. Hayatı boyunca hiç ölü birini görmemişmiş. Eskiden hayat anlamsızmış, çünkü elinde hayatı karşılaştıracağı bir şey yokmuş. Ama şimdi ölüm varmış: ölüm, kayıp ve acı. Gözyaşları, titremeler, dehşet ve pişmanlık. Şimdi, hepimizi bekleyen sonu bildiği için, Marla hayatının her anını hissedebiliyormuş.