Ah sevgili Werther 😢
“Acılar içinde düşüncelere dalıyorum, nedenlerine değinecek olsam buradan köye yol olur.” (Syf.88) diyerek ne kadar zor bir durumun içinde olduğunu ifade ediyor üzümlü kekim 😢
•Yaşadığı ruhsal bunalımdan kurtulmak için şehri terkediyor Werther , ama kurtuldum sanarken daha kötü bir bunalım içerisine giriyor. Nişanlı bir kıza aşık oluyor. Elbette kulağa hoş gelmiyor ve bu durumu doğru karşılamıyoruz ama bunalım içinde olan birinin yaptıklarını , neler düşündüğünü neler hissettiğini bilmeden yargılamanın da pek doğru olacağını sanmıyorum… “Şu dünyada insanın başka birini anlaması ne kadar zordur.” (46) derken zaten onu anlamayacağımızı hissetmiş kendisi .. Kitabın içinde çok sevdiğim ve altını çizdiğim çok cümleler oldu ,zaman zaman kendimi buldum o cümleleri okurken ..
•Sabahları uyanıp parıldayan güneşi gördüğümde, "Al işte, yine cenneti andıran bir gün ve yine insanlar bunu mahvedecekler" diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum.
•Bazen ben onu dünyadaki her şeyden daha fazla severken ve kendimi ona adamışken, sadece onu düşünüp, başka hiçbir şey istemezken, onun nasıl olup da bir başkasını sevebildiğini, buna nasıl cüret ettiğini anlayamıyorum.
•Ah, birazcık kaygısızlık beni dünyanın en mutlu insanı yapabilirdi...
•Nasıl oluyor da insanı mesut eden bir şey aynı zamanda felaketinin de kaynağı oluyor.
•Ve ; "Sevmek insanca bir şey, ancak insanca sevmeyi bilmek lazım!" diyerek yorumlamamı bitiyor ,gerisini size bırakıyorum.. Okuyun !