...büyük kitlelerin okuması bir eseri değersiz kılmıyor.
Sayfa 5 - EpubKitabı okudu
Serenad: yaşam musikisinin gür eseri
Toplum olarak, sessiz bir sözleşmeyle susma kararı alınmış, yaşananlar genç kuşaklara aktarılmamıştı. Bu iyi miydi, kötü müydü bilemiyorum. Hiç kimseye düşman olmadan yetiştirilmiştik. Bu işin iyi tarafıydı ama bir de geçmişimiz konusundaki korkunç cehaletimiz vardı.
Sayfa 182 - Doğan kitapKitabı okudu
yazar burda ne demek istemiş ?
Sanat eseri bir şiddettir
"İstanbul vefasız bir sevgiliye benzer"
"Sana hep ihanet eder ama sen yine de onu sevmeye devam edersin..."
İşte bir Livaneli eseri : İç içe geçmiş,kaynaşmış kişisel ve toplumsal tarihlerin kusursuz dengesi...
Sayfa 46 - DK Doğan KitapKitabı okudu
Demek ki büyük kitlelerin okuması bir eseri değersiz kılmıyor.
Dostoyevski’nin romanları gazetelerde tefrika edilir, Tolstoy her romanıyla koca Rusya’da fırtınalar yaratırdı.
Fransa’da Victor Hugo, Flaubert, Zola, hem romanları hem politik duruşlarıyla toplumun temel taşlarını döşüyorlardı.
Bu romancılar, kimsenin karşı çıkamayacağı biçimde hem derin ve nitelikli hem de yaygındılar.
Schubert - Serenade
Schubert bu eseri 1826'da yazmıştı. Bir yaz günü, pazar sabahı Schubert dostlarıyla dolaşırken yakın arkadaşı Tieze'nin Zum Bierstack bahçesinde, bir masada oturduğunu görüp yanına gitmişti. Tieze'nin önünde, açık bir kitap vardı. Schubert kitabı alıp sayfalarını karıştırdı. Bir sayfada durdu, o sayfadaki şiiri gösterdi ve "Aklıma çok tatlı bir melodi geldi, keşke yanımda bir nota kağıdı olsaydı" dedi. Arkadaşı Doppler, bir tren biletinin arkasına birkaç nota çizgisi çiziktirdi. Schubert o bahçede çalınan kemanların, oradan oraya koşan garsonların ve eğlenen insan kalabalığının arasında bu ölümsüz melodiyi yazdı. Eserin orijinali şan için bestelenmişti.
Sayfa 278 - Doğan Kitap
